Ζούμε στιγμές απείρου κάλλους. Ο Α. Τσίπρας βρίσκεται σε εποχή εκπτώσεων. Από ψήφο εμπιστοσύνης κατέληξε σε ψήφο ανοχής. Δε γνωρίζω αν συνταγματικά υπάρχει κάτι ακόμα πιο χαλαρό να προτείνει στα λοιπά κόμματα της αντιπολίτευσης. Πάντως, όλοι απορρίπτουν χωρίς δεύτερη κουβέντα τις προτάσεις του. Ο Α. Τσίπρας μου θυμίζει τα γυμνασιακά μου χρόνια. Τότε σχεδόν σε όλες τις παρέες υπήρχε ο λεγόμενος κορτάκιας. Αυτός που την «έπεφτε» σε όλα τα κορίτσια της παρέας και «έτρωγε» από όλες τη λεγόμενη χυλόπιτα. Αλλά αυτός απτόητος συνέχιζε.
Χθες ο Δ. Κουτσούμπας δήλωσε πως «η προοδευτική διακυβέρνηση είναι μια μούφα… η κυβέρνηση Τσίπρα ήταν η χειρότερη κυβέρνηση και έφερε το χειρότερο μνημόνιο». Ακούς εκεί «μούφα» η προοδευτική διακυβέρνηση! Είναι δε γνωστή η δήλωση του Γ. Βαρουφάκη πως αν πρόκειται να ψηφίσει συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα κόψει το χέρι του από τον ώμο.
Γιατί άραγε αυτή η εντελώς αρνητική στάση απέναντι στις προτάσεις συνεργασίας του Α. Τσίπρα; Οφείλεται σε λόγους προεκλογικής τακτικής; Ή μήπως έχουν καταλάβει πως ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται πλέον μια πολιτική καραντίνα; Να τεθεί σε μια «υγειονομική ζώνη» λόγω της τοξικότητας που εκπέμπει; Τείνω να πιστέψω τη δεύτερη εκδοχή. Κανένας δεν τον θέλει, γιατί η ηγετική του ομάδα είναι αναξιόπιστη και κυνική.
Τόσο ο Δ. Κουτσούμπας όσο και ο Γ. Βαρουφάκης έχουν διαπιστώσει πως οι προτάσεις συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι ευκαιριακές και προσχηματικές. Είναι κινήσεις όχι τακτικής, αλλά ενός δόλιου τακτικισμού. Όπως είπε ο Βαρουφάκης, τόσο καιρό ο Α. Τσίπρας δε μιλούσε για συνεργασίες και κοινά προγράμματα. Τα θυμήθηκε λίγο πριν από τις εκλογές. (Τις οποίες βλέπει πως τις χάνει, συμπληρώνω εγώ). Και για αυτό απορρίπτουν τις προτάσεις του.
Υπάρχει ένας στοιχειωδώς νοήμων άνθρωπος που να πιστεύει ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ προηγούνταν στις δημοσκοπήσεις με 6 μονάδες διαφορά, ο Α. Τσίπρας θα έκανε αυτές τις προτάσεις για την «προοδευτική» διακυβέρνηση; Θα πήγαινε στις δεύτερες εκλογές για την αυτοδυναμία και καλά θα έκανε.
Ο Α. Τσίπρας αυτή την «επίθεση» φιλίας προς την Αριστερά την έχει ξαναδοκιμάσει. Τότε, στο μακρινό 2012, είχε προτείνει σε ΔΗΜΑΡ και ΚΚΕ να κατεβάσουν κοινό υποψήφιο σε όλες τις μονοεδρικές. Όμως το 2012 δεν τον γνώριζαν οι πολίτες. Ήταν ένας νέος και άφθαρτος πολιτικός που κουνούσε τη σημαία της ενότητας της Αριστεράς και των «προοδευτικών» δυνάμεων.
Η μετέπειτα πορεία του—δηλαδή η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ—απέδειξε πως αυτές οι προτάσεις ήταν απλώς ένα ακόμα όπλο προπαγάνδας. Και σήμερα πληρώνει αυτό το αμάρτημα. Να είναι σίγουρος ο αναγνώστης πως στις εκλογές με την ενισχυμένη αναλογική ο Α. Τσίπρας θα επανέλθει στην πρόταση του 2012, οι «προοδευτικές» δυνάμεις να προτείνουν κοινό υποψήφιο στις μονοεδρικές για να μη μπορέσει η Νέα Δημοκρατία να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. (Με τη νέα απογραφή οι μονοεδρικές περιφέρειες έχουν αυξηθεί. Από 7 έγιναν 9. Αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης τη σπουδαιότητά τους για την κατάκτηση της αυτοδυναμίας, που θα κριθεί σε οριακό επίπεδο.)
Το κωμικοτραγικό είναι πως ο Α. Τσίπρας αθροίζει στις έδρες του ΣΥΡΙΖΑ και τις έδρες του ΠΑΣΟΚ, όταν ζητεί ψήφο ανοχής από ΚΚΕ και ΜέΡΑ 25, παραβλέποντας την κάθετη άρνηση Ανδρουλάκη για συνεργασία μαζί του.
Ούτως ή άλλως αυτά είναι λεπτομέρειες.
