Όποιος βρέθηκε στην πόλη της Αθήνας την ημέρα της απεργίας των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς ήθελε ένα και μόνο πράγμα: Να «τιμωρήσει» αυτούς που κήρυξαν αιφνιδιαστικά μία απεργία και τον ταλαιπώρησαν αφάνταστα και άδικα. Και απροειδοποίητα. Κάποιοι συνδικαλιστές αναγκάστηκαν να ζητήσουν συγνώμη. Όχι ότι θα γλιτώσουν έτσι από την Κόλαση! Αλλά, ποιος φταίει; Ο Καραμανλής, είπαν ορισμένοι πεφωτισμένοι. Και καλά, να φταίει ο Κώστα Καραμανλής του Αχιλλέα, να πάρουμε όλοι από μία πέτρα. Αλλά είναι έτσι;
Ο Νόμος είναι ξεκάθαρος. Ο Νόμος του Κωστή του Χατζηδάκη, αυτής της κυβέρνησης. Λέει ότι η απεργία πρέπει να προκηρυχτεί 4 μέρες νωρίτερα και ότι οι συνδικαλιστικές ενώσεις θα πρέπει να μεριμνήσουν για να παρέχεται το ένα τρίτο των υπηρεσιών την ημέρα της απεργίας. Ούτε το ένα έγινε, ούτε το άλλο! Γιατί; Ερμηνεία πρώτη: Οι συνδικαλιστές είναι άσχετοι και δεν ξέρουν καν να διαβάσουν τον Νόμο. Ερμηνεία δεύτερη: Αποφάσισαν να γράψουν την κυβέρνηση στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και να παρανομήσουν. Ερμηνεία τρίτη: Ξέρουν ότι ο Νόμος έχει κενά, ότι δεν μπορεί στην πράξη να εφαρμοστεί και έτσι αποφάσισαν να παρανομήσουν, με σοβαρές, όμως, πιθανότητες να κερδίσουν στα Δικαστήρια. Κι επειδή οι άνθρωποι είναι επαγγελματίες και άρα την ξέρουν την δουλειά, αποφασίζουμε να τραβήξουμε την κουρτίνα 3! Δηλαδή: Η κυβέρνηση ψήφισε έναν Νόμο που κινείται μεν στην σωστή κατεύθυνση για όσους υποστηρίζουν τα δικαιώματα των πολιτών και των καταναλωτών, αλλά στην πράξη δεν μπορεί να εφαρμοστεί!
Γιατί; Στα λεωφορεία είναι εύκολο να πει κανείς ότι θα εκτελεστεί το ένα τρίτο των δρομολογίων. Στον ηλεκτρικό και το μετρό, όμως, απαιτείται περισσότερος κόσμος από το ένα τρίτο του προσωπικού για να εκτελεστεί το ένα τρίτο των δρομολογίων. Ο Κωστής ο Χατζηδάκης, ένας άνθρωπος καλών προθέσεων, πόνταρε στην καλή συνεργασία πολιτείας και συνδικάτων. Έχασε! Αυτό δεν πρόκειται να υπάρξει. Ποτέ! Οπότε, πάει περίπατο αυτό το ένα τρίτο των εργαζομένων ισούται με το ένα τρίτο των δρομολογίων.
Παρανόμησαν οι συνδικαλιστές; Σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά και δεν θα είναι η τελευταία, αν η κυβέρνηση δεν αποφασίσει να βελτιώσει τον Νόμο Χατζηδάκη. Για παράδειγμα, τι συμβαίνει στην περίπτωση εκείνη που το συνδικάτο κηρύσσει αιφνιδιαστικά την απεργία 24 ώρες νωρίτερα και όχι τέσσερεις μέρες, όπως ορίζει ο Νόμος; Απάντηση: Σήμερα, απολύτως τίποτα. Θα γίνει η απεργία και την επομένη (αφού έχει γίνει η απεργία) το Δικαστήριο θα την κηρύξει παράνομη και καταχρηστική. Αλλά η απεργία θα έχει στο μεταξύ γίνει. Οπότε; Με κάποιον τρόπο θα πρέπει να πειστεί η Δικαιοσύνη να αποφασίζει άμεσα. Πριν γίνει η απεργία. Ή να υπάρχουν διατάξεις που να προβλέπουν γι αυτές τις περιπτώσεις διαδικασίες άμεσες σαν κι αυτές των ασφαλιστικών μέτρων. Δέκα ή εξήντα ή όσοι τέλος πάντων συνδικαλιστές δεν μπορούν να παίρνουν στον λαιμό τους εκατομμύρια κατοίκους μιας πόλης.
Κατά τα λοιπά, ο κ. Καραμανλής πρέπει να προσφύγει στην Δικαιοσύνη για να ζητήσει να πληρώσουν το τίμημα αυτοί που παρανόμησαν. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα για την επόμενη φορά. Το πρόβλημα θα λυθεί αν ο Νόμος αλλάξει και γίνει … εφαρμόσιμος.
Και για να μην ξεχνιόμαστε! Οι λάτρεις των φιλελευθέρων λύσεων στην οικονομία, ας δουν πως λύθηκε το θέμα των αστικών συγκοινωνιών της Θεσσαλονίκης ή πως αυξήθηκαν τα λεωφορεία στην Αττική. Είναι μια ενδιαφέρουσα άσκηση για το πως μπορούν να εφαρμοστούν οι πολιτικές αυτές στην καθημερινή μας ζωή.
Θανάσης Μαυρίδης
