Μετά από το «παλλαϊκό αίτημα» των απανταχού σοσιαλιστών, να δοθούν τα κόκκινα δάνεια στους δανειολήπτες και όχι στα funds, έτσι ώστε να σταματήσει και ο τελευταίος συνεπής δανειολήπτης να πληρώνει την δόση του, η λαίλαπα του λαϊκισμού ζητάει τώρα από τις τράπεζες να παραδώσουν τα κέρδη τους στον λαό. Σου λέει, από τον λαό σώθηκαν, στον λαό ανήκουν. Ότι όλα αυτά έχουν ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα, είναι κακό για την πραγματικότητα. Ότι οι τραπεζίτες, επίσης, επέλεξαν τον εύκολο δρόμο των υψηλών προμηθειών, είναι επίσης γεγονός. Και έδωσαν «δικαιώματα».
Το τραπεζικό σύστημα μιας χώρας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να γίνεται στις πλάτες του συναγωνισμός των πολιτικών για το ποιος θα του βάλει φωτιά για να το κάψει καλύτερα. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, άνθρωποι που υπηρέτησαν σε οικονομικά υπουργεία, διατύπωσαν προτάσεις απόλυτης καταστροφής για τα κόκκινα δάνεια. Όπως το να δίδονται τα κόκκινα δάνεια σε προνομιακή τιμή σε εκείνους που τα … κοκκίνισαν. Επίσης, στελέχη της κυβέρνησης Καραμανλή, η οποία και φέρει τεράστια ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας, αδυνατούν ακόμη και σήμερα να αντιληφθούν τις ευθύνες τους και το γεγονός ότι δεν χρεοκόπησαν οι τράπεζες, αλλά το κράτος που διοικούσαν.
Από την άλλη πλευρά, οι τραπεζίτες έδωσαν δικαιώματα. Οι προμήθειες που χρεώνουν σήμερα οι τράπεζες είναι υψηλές. Και αυτό που θα έπρεπε να κάνουν είναι να ανακοινώσουν νέα τιμολόγια, πλησιέστερα προς εκείνα τραπεζών άλλων ευρωπαϊκών χωρών που η Οικονομία τους είναι πλησιέστερη στη δική μας. Θα έπρεπε ήδη να το έχουν κάνει, πολύ πριν ξεκινήσει μια παραφιλολογία για το αν το Μαξίμου είναι θυμωμένο ή παρεξηγημένο από αυτήν την τακτική.
Οι τράπεζες, τα τελευταία χρόνια, και στην προσπάθειά τους να διασωθούν έχουν ξεχάσει τι σημαίνει να πουλάνε δάνεια. Επίσης, δεν έχουν επενδύσει στην καινοτομία, δεν τα έχουν πάει ιδιαίτερα καλά στην τεχνολογία. Ελπίζουμε ότι ο πέμπτος τραπεζικός πυλώνας θα βοηθήσει τον ανταγωνισμό και θα ωθήσει τους πάντες να βρουν πιο έξυπνους τρόπους για να βγάλουν κέρδη από το να χρεώνουν σε διαστημικές τιμές ένα έμβασμα.
Από την άλλη, δεν μπορούμε να καταλάβουμε προς τι τόσο μένος εναντίον των μετόχων. Δεν πρόλαβαν οι τράπεζες να μοιράσουν μέρισμα και έπεσαν όλοι να διεκδικήσουν μερτικό. Να μας συγχωρούν οι προστάτες των πτωχών, αλλά το 2012 και το 2015 δεν διασώθηκαν οι τράπεζες. Η χώρα διασώθηκε. Αν δεν είχαν γίνει όσα έγιναν, τότε δεν θα υπήρχε χώρα. Θα μπορούσαν να ρωτήσουν άλλα πράγματα, όπως γιατί επί των ημερών του Αλέξη του Τσίπρα του διαπραγματευτή δεν συμμετείχαν στις αυξήσεις κεφαλαίου οι παλαιοί μέτοχοι. Λέμε τώρα…
Η συζήτηση που γίνεται δεν είναι άνευ περιεχομένου. Με τις χρεώσεις των τραπεζών υπάρχει θέμα, Και οι τραπεζίτες θα έπρεπε να έχουν ακούσει τις «προειδοποιήσεις» του κεντρικού τραπεζίτη. Αυτό μπορεί να διορθωθεί, για να μην πούμε ότι επιβάλλεται να διορθωθεί. Αλλά η καλλιέργεια ενός κλίματος σε βάρος της επιχειρηματικότητας που γίνεται αυτήν την περίοδο από διάφορους πολιτικούς, προκαλεί ανεπανόρθωτη βλάβη στην οικονομία και στη χώρα. Μεγαλύτερη από τις υπερβολικές χρεώσεις των τραπεζών.
Θανάσης Μαυρίδης
