Παρατηρήστε προσεκτικά τις φωτογραφίες από συγκεντρώσεις στελεχών των τριών μεγάλων κομμάτων. Τυχαίες συγκεντρώσεις, από την Αθήνα και την Περιφέρεια. Όλες έχουν ένα κοινό στοιχείο! Οι παριστάμενοι είναι 60 plus. Οι νεολαίοι είναι άφαντοι. Απ’ όλα τα κόμματα! Και κάπως έτσι αναρωτιέμαι αν η αποχή των νέων (και) από τις επόμενες εκλογές θα είναι… ανακουφιστική για όλους. Το απολιτίκ κυριαρχεί και δεν ξέρει κανείς τι θα βγάλει αν φτάσει στην κάλπη…
Ότι υπάρχουν ευθύνες για αυτό το κύμα της μαζικής αδιαφορίας των νέων ανθρώπων για τα κοινά είναι γεγονός. Ευθύνες που θα πρέπει να αναζητηθούν στις δικές μας γενιές, των 60 plus, καθώς θεωρήσαμε ότι η ενασχόληση με την πολιτική είναι δικαίωμα και όχι υποχρέωση. Το τι θα βγάλει το… τερατούργημά μας είναι σχεδόν βέβαιο: Κάτι όχι καλό!
Δεν είναι τυχαίο ότι το 2012 αναδύθηκαν στην επιφάνεια όλες οι λεγόμενες αντισυστημικές δυνάμεις. Δεν ήταν η χρεοκοπία που προκάλεσε αυτήν την έκρηξη. Ως γεγονός η χρεοκοπία ώθησε τη νεολαία να πει τη γνώμη της. Και αυτή η γνώμη ήταν ταυτισμένη με τα άκρα. Αν η νεολαία επέλεγε σήμερα και πάλι να ψηφίσει και όχι να εκτονώσει στις παραλίες και τις πλατείες την «οργή της για το σύστημα», τότε οι δημοσκόποι θα έσκιζαν τα πτυχία τους. Διότι αυτή η τάση των νέων δεν μετριέται και δεν μπορεί να μετρηθεί στις δημοσκοπήσεις. Δεν μπορεί, επειδή κανείς δεν ξέρει μέχρι το τέλος πώς ακριβώς θα εκφραστεί.
Πιστεύω ότι αν κάποιος αγαπημένος καλλιτέχνης της νεολαίας αποφάσιζε να δημιουργήσει ένα πολιτικό κίνημα με στόχο απλά και μόνο να ανακατέψει το σύμπαν ή έστω να υποσχεθεί κάτι τέτοιο και έπειθε τους νέους να πάνε στις κάλπες, θα τρίβαμε τα μάτια μας! Ποιο πολιτικό κόμμα αντέχει μία τέτοιου είδους αναμέτρηση με το χάος; Νομίζω δεν υπάρχει σώφρων άνθρωπος που να πιστεύει ότι μπορεί να βγει ζωντανός από μία τέτοια αναμέτρηση. Το χάος δεν αντιμετωπίζεται.
Μας έχουν πει ότι η νέα γενιά φέρνει νέα πράγματα και ότι αυτή η επαναστατικότητα είναι κάτι καλό! Αν υπάρχει κάτι καλό σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι οι νέοι δεν «καπελώνονται» από το πολιτικό σύστημα. Μέχρι πρόσφατα οι πολιτικές νεολαίες κράταγαν μαντρωμένους στο μαντρί τους φοιτητές ακόμη και με υποσχέσεις για τις σημειώσεις των εξετάσεων! Αυτή η ξεφτίλα τείνει να μας αφήσει και γι' αυτό είμαστε ικανοποιημένοι. Το πρόβλημα δημιουργείται από το ότι δεν βγαίνει κάτι καινούργιο απ’ όλο αυτό. Δεν υπάρχουν προτάσεις, δεν υπάρχει πολιτικός λόγος. Υπάρχει μόνο οργή, υποκινούμενη, τις περισσότερες φορές, από την ιερή αγανάκτηση της μειωμένης για τον καθένα (σε σύγκριση πάντα με τις προσδοκίες του) συμμετοχή στον υπερκαταναλωτισμό της εποχής μας.
Μην ακούσουμε την επομένη των εκλογών απορίες για το ποσοστό συμμετοχής των νέων. Θα λέγαμε ότι στο τέλος είναι μία κατάσταση που βολεύει όλους τους ισχυρούς πολιτικούς μηχανισμούς, από τη στιγμή που δεν έχουν να κερδίσουν κάτι. Δεν τους απασχολεί το μέλλον, δεν τους απασχολεί κάτι άλλο από τη νομή της εξουσίας. Κι αυτό ακόμη είναι αποκρουστικό, διώχνει τον κόσμο από την πολιτική. Αλλά τι μπορεί κανείς να περιμένει ότι θα θερίσει όταν σπέρνει απολιτίκ λόγο; Απολιτικές Συμπεριφορές! Για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ επένδυσε σε αυτή την οργή της νεολαίας και προσπάθησε να τη στρέψει κατά της κυβέρνησης με συνθήματα του τύπου «Μητσοτάκη γα@@@@@@»! Δεν το έκαναν τυχαία. Μετράνε στην κοινωνία με δημοσκοπήσεις και αποφασίζουν σχετικά. Ακόμη και εκείνοι που καταγγέλλουν τις δημοσκοπήσεις επειδή δεν τους αρέσει το αποτέλεσμά τους. Μην νομίζετε ότι δεν μετράνε. Από τη στιγμή που η νεολαία δεν τσιμπάει (με εξαίρεση τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ), είναι αμφίβολο αν θα ήθελαν τη νεολαία να ψηφίσει κάτι αδιευκρίνιστο στην κάλπη.
Θανάσης Μαυρίδης
