Του Donald J. Boudreaux
Το σημερινό Απόφθεγμα της Μέρας είναι από τις σελίδες 22 και 23 του βιβλίου του καθηγητή δικαίου του Georgetown University, Randy Barnett Our Republican Constitution (Το ρεπουμπλικανικό μας σύνταγμα) από το 2016 - ένα απαραίτητο ανάγνωσμα:
"Αν κάποιος θεωρήσει το 'Εμείς ο λαός' (We the People) ως ένα σύνολο ατόμων, τότε προκύπτει μια εντελώς διαφορετική συνταγματική εικόνα [από αυτήν που βλέπουν σήμερα οι “Προοδευτικοί”]. Καθώς όσοι βρίσκονται στην κυβέρνηση είναι απλώς ένα μικρό υποσύνολο των ανθρώπων τους οποίους υπηρετούν ή αντιπροσωπεύουν, οι “δίκαιες εξουσίες” αυτών των υπηρετών πρέπει να περιορίζονται στον σκοπό για τον οποίο αυτές εκχωρούνται. Αυτός ο σκοπός δεν είναι να αντανακλούν τη βούληση ή την επιθυμία του λαού - που στην πράξη σημαίνει τη βούληση ή τις επιθυμίες της πλειοψηφίας - αλλά να διασφαλίζουν τα προϋπάρχοντα δικαιώματα του 'Εμείς ο λαός”, του καθενός από μας και όλων μας”.
Καθένας μας έχει, καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, πολλούς αντιπροσώπους. Μερικοί είναι επίσημοι (όπως οι δικηγόροι και οι κτηματομεσίτες), ενώ άλλοι είναι άτυποι (όπως ο φίλος που συμφωνεί να κάνει μια δουλειά για σένα). Αυτοί οι άνθρωποι μας εξυπηρετούν και εμείς, ως αντάλλαγμα και με διάφορους τρόπους, εξυπηρετούμε εκείνους - για παράδειγμα, τους πληρώνουμε για τις υπηρεσίες τους.
Είναι σημαντικό το γεγονός ότι η “εξουσία” του καθενός απ' αυτούς τους αντιπροσώπους να δράσει εκ μέρους μας περιορίζεται στον σκοπό για τον οποίο τον προσλαμβάνουμε. Εκχωρώ στον μεσίτη μου την εξουσία να με αντιπροσωπεύσει στην πώληση του σπιτιού μου - δεν του εκχωρώ το δικαίωμα να πουλήσει το αυτοκίνητό μου, να αποφασίσει το πώς θα εκπαιδευτούν τα παιδιά μου, ή το τι θα φάω για μεσημεριανό.
Στο αμερικανικό συνταγματικό σύστημα, οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι είναι αντιπρόσωποι των πολιτών στις πολιτικώς καθορισμένες περιοχές στις οποίες εκλέγονται. Η εξουσία και οι υποχρεώσεις αυτών των πολιτικών αντιπροσώπων να εκπροσωπούν τους πολίτες και εντολείς τους, όπως και η εξουσία του μεσίτη σας τον οποίο προσελάβατε για να σας πουλήσει το σπίτι, δεν πηγάζει από τους ίδιους.
Τα δικαιώματα προϋπάρχουν της κυβέρνησης. Έτσι, ακόμη και αν, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι, το κράτος είναι απαραίτητο προκειμένου να διασφαλίζει τα ατομικά διακαιώματα, δεν είναι το κράτος ο δημιουργός εκείνου του πράγματος για τη διασφάλιση του οποίου ακριβώς δημιουργήθηκε το ίδιο. Ο μεσίτης σας μπορεί να σας είναι απαραίτητος για να πουλήσετε το σπίτι σας, αλλά το γεγονός αυτό δεν τον καθιστά την πηγή της αξίας, ή τον ιδιοκτήτη του σπιτιού σας.
Και όπως ακριβώς, όσο κι αν οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες σπιτιών και μεσίτες συμφωνήσουν πώς το σπίτι σας πλέον δικαιωμάτικά ανήκει στη γειτονιά σας, αυτό δεν κάνει το σπίτι σας να ανήκει στη γειτονιά σας, έτσι ακριβώς, όσο και να συμφωνούν οι συμπολίτες σας και οι πολιτικοί αντιπρόσωποι ότι η ιδιοκτησία σας πλέον ανήκει δικαιωματικά στη συλλογικότητα, αυτό δεν κάνει την ιδιοκτησία σας να ανήκει δικαιωματικά στη συλλογικότητα.
Όταν συμβαίνει μια τέτοια μεταβίβαση ιδιοκτησίας - οποτεδήποτε αφαιρούνται δικαιώματα από τα άτομα που τα κατέχουν - αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι μια βίαιη άσκηση ωμής ισχύος, ανεξάρτητα του πόσο φανταχτερή είναι η φιλοσοφία που χρησιμοποιείται για να παρουσιάσει αυτό το συμβάν ως κάτι βαθύτερο.
Αναδημοσίευση από το Cafe Hayek.
--
Ο Donald Boudreaux είναι senior fellow στο Πρόγραμμα F.A. Hayek για Προηγμένες Σπουδές στη Φιλοσοφία, την Πολιτική και τα Οικονομικά στο Mercatus Center του George Mason University. Επίσης είναι μέλος του Συμβουλίου του Mercatus Center, καθηγητής οικονομικών και πρώην πρόεδρος τμήματος οικονομικών επιστημών στο George Mason University, καθώς και πρώην πρόεδρος του FEE.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στα αγγλικά στις 18 Ιουλίου 2017 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education (FEE) και του ΚΕΦΙΜ “Μάρκος Δραγούμης”.
