Του Michael Rubin
Την περασμένη Τρίτη, ισλαμιστές τρομοκράτες που συνδέονται με τη σομαλική οργάνωση αλ Σαμπαάμπ πραγματοποίησαν επίθεση εναντίον ενός πολυτελούς ξενοδοχείου στο Ναϊρόμπι της Κένυας, σκοτώνοντας τουλάχιστον 21 άτομα. Δεν επρόκειτο για την πρώτη επίθεση της οργάνωσης στην Κένυα. Η ριζοσπαστική οργάνωση, που συνδεόταν στο παρελθόν με την Αλ Κάιντα χρησιμοποιεί την έντονη παρουσία Σομαλών προσφύγων στην Κένυα ως προκάλυμμα για έναν αριθμό επιθέσεων στην Κένυα και εναντίον Κενυατών, με πιο διαβόητη μεταξύ τους αυτή στο Westgate Mall το 2013. Το γεγονός ότι η Κένυα συνεχίζει να συνεισφέρει τόσο στρατιωτική όσο και αστυνομική δύναμη στην AMISOM, την αποστολή της Αφρικανικής Ένωσης στη Σομαλία που έχει ως στόχο την υπεράσπιση της χώρας εναντίον της αλ Σααμπάμπ, βάζει ακόμη εντονότερα την Κένυα στο στόχαστρο της οργάνωσης.
Για τις περισσότερες χώρες θα ήταν αδιανόητο να υποστηρίζουν, πόσο μάλλον να προμηθεύουν την αλ Σααμπάμπ. Με την εξαίρεση της Τουρκίας.
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει η έκθεση του Αμπτουλάχ Μποζκούρτ, πρώην επικεφαλής των γραφείων της Today's Zaman στην Άγκυρα, μιας εφημερίδας που συνδέεται με τον Φετουλάχ Γκιουλέν, έναν εξόριστο μουσουλμάνο θεολόγο και πρώην σύμμαχο του Τούρκου ηγέτη Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο Μποζκούρτ γράφει ότι ο Ιμπραήμ Σεν, ο οποίος στη συνέχεια συνελήφθη στο Πακιστάν ως πράκτορας της Αλ Κάιντα, ήταν σύνδεσμος της Τουρκικής αντικατασκοπείας με ομάδες στη Συρία, και, ακόμη πιο σημαντικό, ότι μετέφερε 600.000 δολάρια στην αλ Σαμπαάμπ το 2012. Ενώ ο Μποζκούρτ έχει πολλούς προσωπικούς λόγους να εκθέσει τον Ερντογάν δεδομένου του ότι ο Τούρκος ηγέτης έκλεισε τη Ζαμάν και φυλάκισε πολλούς από τους συναδέλφους του Μποζκούρτ, το μέσο την περίοδο της υποτιθέμενες μεταφοράς αφενός είχε στενές σχέσεις με την κυβέρνηση Ερντογάν και αφετέρου το κίνημα Γκιουλέν είχε ακόμη έντονη παρουσία στις διπλωματικές υπηρεσίες και τις υπηρεσίες ασφάλειας. Ακόμη, περαιτέρω ενέργειες της αντικατασκοπίας επιβεβαίωσαν τις διαρροές του κινήματος Γκιουλέν σχετικά με τις μυστικές συμφωνίες του Ερντογάν που εμφανίστηκαν την επομένη της έντονης διαμάχης μεταξύ του Ερντογάν και του Γκιουλέν.
Σύμφωνα με τον Μποζκούρτ, οι τουρκικές αρχές επεδίωξαν την αποσιώπηση του έργου του Σεν στη Συρία. Ο Μποζκούρτ γράφει:
Η κυβέρνηση σταμάτησε τις έρευνες του 2014 και απέλυσε τους αρχηγούς της αστυνομίας, τους εισαγγελείς και τους δικαστές που μετείχαν στην έρευνα, τη δίωξη και τη δίκη του Σεν και των συνεργατών του. Μαγνητοφωνημένες συζητήσεις που αποκτήθηκαν από τους εισαγγελείες μετά από ένταλμα αποκάλυψαν τις συνδέσεις του Σεν με την τουρκική αντικατασκοπεία. Οι ερευνητές πίστευαν ότι ο Σεν χρησιμοποίησε πολλές ΜΚΟ ως βιτρίνα, μεταξύ των οποίων και το Ίδρυμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες και την Ανθρωπιστική Ανακούφιση (Insan Hak ve Hurriyetleri ve Insani Yard?m Vakf? - IHH) για να αποκρύψει παράνομες αποστολές στους τζιχαντιστές στη Συρία. Τρεις άνθρωποι που αναγνωρίστηκαν από την αστυνομία ως συνεργάτες του Σεν στη λαθραία μεταφορά αγαθών στη Συρία είναι ο Ομέρ Φαρούκ Ακσεμπζετζί (που εργάζεται στο παράρτημα του ΙΗΗ στην Καισάρεια) και ο Ιμπραήμ Χαλίλ Ιλγί (που εργάζεται στο παράρτημα του ΙΗΗ στο Κιλίς). Οι μεταγραφές των μαγνητοφωνημένων συζητήσεων μεταξύ του Σεν και των πρακτόρων αυτών αποκαλύπτουν ότι σχεδίαζαν να χρησιμοποιήσουν ασθενοφόρα για να μεταφέρουν αγαθά σε τζιχαντιστές όταν ο κυβερνήτης απαγόρευε την είσοδο φορτηγών στη Συρία”.
Το γεγονός ότι η Τουρκία υποστήριζε ενεργά μια συνεργαζόμενη με την αλ Κάιντα οργάνωση στη Συρία και, τουλάχιστον, υποστήριξε παθητικά το Ισλαμικό Κράτος ήταν ο βασικός λόγος που οι ΗΠΑ αποφάσισαν να συνεργαστούν με τους Κούρδους της Συρίας. Η συνεχιζόμενη συνεργασία της Τουρκίας με ριζοσπαστικές ομάδες στη Συρία θέτει μια διαρκή πρόκληση ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή αλλά και την ίδια την Τουρκία.
Τις τελευταίες εβδομάδες, οι λυβικές αρχές έχουν επανειλημμένα αναχαιτίσει φορτία με τουρκικά όπλα με προορισμό ισλαμιστικές ομάδες ανταρτών γεγονός που αποτελεί παράβαση του εμπάργκο όπλων των Ηνωμένων Εθνών. Κάποιες τουρκικές και λιβικές ισλαμιστικές αρχές έχουν αναφέρει ότι τα εν λόγω όπλα ήταν στοιχειώδους ποιότητας τουφέκια και άσφαιρα βλήματα. Όμως όχι μόνο η παροχή 4 εκ. άσφαιρων βλημάτων στη Λιβύη αψηφά τη λογική, αλλά και οι εξηγήσει αυτές αφορούν μόνο ένα μέρος των φορτίων.
Η μεταφορά τουρκικών όπλων σε ισλαμιστές αντάρτες στη Νιγηρία και τη Χαμάς, μια χαρακτηρισμένη τρομοκρατική οργάνωση, αποκαλύπτει μια ευρύτερη εικόνα της οποίας η υποστήριξη της αλ Σαμπαάμπ είναι μόνο ένα μέρος.
Ο Πρόεδρος Τραμπ, ο Υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο και ο Ειδικός Απεσταλμένος Τζέημς Τζέφερι μπορεί να βρίσκουν σκόπιμο να αγνοούν τις ενέργειες της Τουρκίας, όπως ακριβώς τόσο η κυβέρνηση Κλίντον όσο και η κυβέρνηση Μπους βρήκε σκόπιμο να αγνοεί την υποστήριξη που παρείχε το Πακιστάν στην τρομοκρατία. Στην περίπτωση εκείνη όμως, η πραγματικότητα δυστυχώς ξεπέρασε τους ευσεβείς πόθους των υπευθύνων και εντέλει οδήγησε τις ΗΠΑ στον μακρύτερο (και συνεχιζόμενο ακόμη και σήμερα) πόλεμο που γνώρισε.
Καθώς κατακάθεται ο καπνός στο Ναϊρόμπι, θα ήταν συνετό να εξετάσουμε ποια ξένα κράτη υποστήριξαν ή ενίσχυσαν την αλ Σαμπαάμπ και να ρίξουμε δημοσίως φως σ' αυτή τη χρηματοδότηση. Η εξωτερική πολιτική και η εθνική ασφάλεια πρέπει να βασίζονται στην πραγματικότητα και όχι σε ευσεβείς πόθους.
--
Ο Michael Rubin είναι πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου, με κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντα τη Μέση Ανατολή, την Τουρκία, το Ιράν και τη διπλωματία.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 18 Ιανουαρίου 2019 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του American Enterprise Institute (ΑΕΙ) και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ “Μάρκος Δραγούμης”.
AP Photo/Ben Curtis
