Του Patrick J. Michaels
Το Scientific American, το οποίο εκφράζει σταθερά μια ανησυχία για τις προοπτικές της κλιματικής αλλαγής, έδειξε σημάδια μετριοπάθειας αυτή την εβδομάδα σε ένα άρθρο που υπογραμμίζει το έργο των οικομοντεριστών. Οι οικονομοντερνιστές αναγνωρίζουν ότι συμβαίνει μια ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή, αλλά πιστεύουν ότι οι άνθρωποι ήδη αποσυνδέουν (και θα συνεχίσουν να το κάνουν) την ευημερία τους από την καταστροφή του περιβάλλοντος -πράγμα που σημαίνει πως κάθε μέρα που περνά, η ανθρώπινη ανάπτυξη απαιτεί λιγότερη ρύπανση και πόρους.
Μολονότι δεν είναι φιλελεύθεροι, έχουν δίκιο να επισημαίνουν ότι η κλιματική αλλαγή είναι ένα μικρό επικάλυμμα σε έναν κόσμο που ολοένα και περισσότερο θωρακίζεται έναντι της ιδιοτροπίας της φύσης χάρη στις δυνάμεις της αγοράς. Το άρθρο που έχει ως τίτλο Should We Chill Out about Global Warming? (Μήπως θα πρέπει να ηρεμήσουμε σε ό,τι αφορά την παγκόσμια υπερθέρμανση;) παίρνει ως απάντηση ένα ηχηρό ΝΑΙ! από όλους εμάς στο Κέντρο για τη Μελέτη των Επιστημών (Center for the Study of Science).
Ένας από τα μέλη των οικομοντερνιστών, ο δημοσιογράφος Will Boisvert, πρόσφατα αναλογίστηκε σε ένα άρθρο «Πόσο κακή θα είναι η κλιματική αλλαγή;». Δίνει μια μακρά απάντηση που αξίζει να διαβαστεί, την οποία συνοψίζει με τις λέξεις «Όχι πολύ».
Φτάνει να επισημάνει αυτό πολλοί από μας λέμε εδώ και χρόνια -πως εφόσον υπάρχει κεφάλαιο για καινοτομία και δημόσια τάξη, προσαρμοζόμαστε στην κλιματική αλλαγή και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Ο Boisvert επιτίθεται στον έναν ιππότη της αποκάλυψης μετά τον άλλον -στην ξηρασία, την πείνα και τη ζέστη- και υπογραμμίζει την ολοένα και πιο καθαρή καθώς και πιο αποδοτική ενεργειακή μας τεχνολογία.
Στο ίδιο μήκος κύματος, το Nature Communications δημοσίευσε ένα άρθρο του Josuke Sato και των συνεργατών του από το πανεπιστήμιο της Ναγκόγια, που καταδεικνύει το αμφιλεγόμενο «έμμεσο φαινόμενο ψύχρανσης» σύμφωνα με το οποίο τα σωματίδια που συχνά φτάνουν στον αέρα μαζί με το διοξείδιο του άνθρακα είναι πολύ μικρότερα απ' ό,τι προβλέπουν τα κλιματικά μοντέλα.
Τα μοντέλα αυτά κατά κανόνα συντονίζονται βάσει αυτών των σωματιδίων προκειμένου να ανταποκρίνονται στην κλιματική ιστορία του 20ου αιώνα, όπου συμβαίνει μια σημαντική θέρμανση πριν εκλυθεί ιδιαίτερη ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα, η οποία ακολουθήθηκε από μια μικρή ψύχρανση για αρκετές δεκαετίας καθώς οι εκλύσεις αυξάνονταν.
Καθώς η ψύχρανση λόγω των σωματιδίων αυτών είναι μεγάλη, η θέρμανση την οποία εξισορροπούν θα πρέπει να είναι τεράστια -πράγμα που εξηγεί το γιατί στις τελευταίες δεκαετίες τα μοντέλα προβλέπουν τόσο πολύ μεγαλύτερη θέρμανση στην κατώτερη ατμόσφαιρα απ' αυτήν που παρατηρείται.
Οι μεγαλύτερες προβολές μελλοντικής θέρμανσης βασίζονται σε ένα σενάριο εκλύσεων, γνωστό ως RCP 8,5 το οποίο πρόσφατα καταρρίψαμε. Επισημάναμε ότι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας βρήκαν πρόσφατα πως δεν υπάρχει αρκετός άνθρακας (ανακτήσιμος ή μη) για να είναι αυτά τα αποτελέσματα φυσικώς πιθανά.
Στην Wall Street Journal, ο Oren Cass του Manhattan Institute αντιμετωπίζει με παρόμοιο τρόπο την αποτυχία των αυστηρότερων σεναρίων να λάβουν υπόψη την ανθρώπινη επινοητικότητα και προσαρμοστικότητα -ονομάζοντάς τα «γελοιωδώς κακά οικονομικά». Ο χαρακτηρισμός αυτός βασίζεται σε μια λεπτομερειακή έκθεση την οποία μπορείτε να κατεβάσετε εδώ.
Με αυτές τις πρόσφατες εξελίξεις στην επιστήμη, την οικονομία και τη διαδεδομένη πρόσληψη των αποτελεσμάτων στο κλίμα, ελπίζουμε ότι η κυβέρνηση Τραμπ θα λάβει τα ηνία από την Τέταρτη Εθνική Κλιματική Εκτίμηση (Fourth National Climate Assessment) -η οποία γράφηκε σε μεγάλο βαθμό κατά την προηγουμενη διακυβέρνηση- και να την οδηγήσει ξανά σε μια ρεαλιστική πορεία. Καθώς ετοιμάζεται προς έκδοση, καταθέσαμε εκτενείς προτάσεις ώστε να αντανακλά με μεγαλύτερη ακρίβεια τις καλύτερες και νεότερες επιστημονικές εξελίξεις.
--
* Ο Patrick J. Michaels είναι διευθυντής του Κέντρου για τη Μελέτη των Επιστημών του Cato Institute. Διατέλεσε πρόεδρος της Αμερικανικής Ένωσης Πολιτειακών Κλιματολόγων και διευθυντής προγράμματος της Επιτροπής Εφαρμοσμένης Κλιματολογίας της Αμερικανικής Μετεωρολογικής Εταιρίας.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 15 Μαρτίου 2018 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Cato Institute και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ «Μάρκος Δραγούμης».
