Του Daniel J. Mitchell
Έχω επανειλημμένα υποστηρίξει ότι η επιτάχυνση της ανάπτυξης είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος να βοηθήσουμε τους λιγότερο τυχερούς.
Αντιθέτως, η ταξική πάλη και η αναδιανομή δεν είναι αποτελεσματικές. Τέτοιες πολιτικές βασίζονται στο λογικό σφάλμα ότι η οικονομία είναι μια πίτα σταθερού μεγέθους και οι υποστηρικτές αυτής της άποψης επικεντρώνουν εμμονικά στην ανισότητα καθώς πιστεύουν λανθασμένα πως η αύξηση του εισοδήματος των πλουσίων σημαίνει μείωση του εισοδήματος των φτωχών.
Ας δούμε σήμερα κάποια αριθμητικά δεδομένα που αποδεικνύουν πως αυτή η εμμονή στην ανισότητα είναι λανθασμένη. Η Υπηρεσία Απογραφής (Census Bureau) δημοσίευσε αυτή την εβδομάδα την ετήσια έκθεσή της με θέμα Εισόδημα και Φτώχεια στις Ηνωμένες Πολιτείες (Income and Poverty in the United States). Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει δεδομένα (Πίνακας Α-2) που παρουσιάζουν τα ετήσια προσαρμοσμένα για τον πληθωρισμό εισοδήματα ανά εισοδηματικό πεμπτημόριο κατά την περίοδο 1967-2017.
Για να δω αν οι αριστεροί μου φίλοι έχουν δίκιο πως οι πλούσιοι πλουτίζουν εις βάρος των φτωχών, υπολόγισα την ετήσια ποσοστιαία μεταβολή για κάθε πεμπτημόριο. Ιδού λοιπόν, τα δεδομένα καταδεικνύουν πως υπάρχει ένα πολύ σαφές μοτίβο που δείχνει ότι όλα τα εισοδηματικά πεμπτημόρια έχουν την τάση να ανεβαίνουν και πέφτουν μαζί.
Το δίδαγμα από αυτά τα δεδομένα είναι ξεκάθαρο. Αν θέλετε πολιτικές που βοηθούν τους φτωχούς, αυτές θα πρέπει να είναι πολιτικές που ταυτόχρονα θα βοηθούν και την μεσαία τάξη καθώς και τους πλουσίους.
Και αν μισείτε τους πλουσίους, θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι οι πολιτικές που τους βλάπτουν είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βλάψουν και τους λιγότερο τυχερούς.
Ένα ακόμη δίδαγμα είναι πως όλα τα εισοδηματικά πεμπτημόρια είχαν ιδιαίτερα καλή πορεία κατά τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 όταν κυριάρχησαν πολιτικές ελεύθερης αγοράς.
ΥΓ. Πολλοί αναγνώστες (και από την Αριστερά) επεσήμαναν ότι οι αριθμοί της Υπηρεσίας Απογραφής υποπαρουσιάζουν την αποζημίωση καθώς αποκλείονται επιμέρους ωφελήματα όπως οι υπηρεσίες υγείας. Πρόκειται για μια πολύ θεμιτή επισήμανση, όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι όλα τα εισοδηματικά πεμπτημόρια τείνουν να αυξάνονται και να μειώνονται μαζί. Αν μη τι άλλο, η προσθήκη άλλων μορφών αποζημίωσης θα ενίσχυε τα καταγεγραμμένα δεδομένα που αφορούν τα χαμηλότερα πεμπτημόρια σε σύγκριση με τα αντίστοιχα υψηλότερα.
ΥΓ. #2 Να ένα ενδιαφέρον βίντεο από το Pew Research που παρουσιάζει το πώς η μεσαία τάξη απέκτησε μεγαλύτερη ευημερία τις τελευταίες λίγες δεκαετίες.
ΥΓ. #3 Η έκθεση της Υπηρεσίας Απογραφής περιλαμβάνει επίσης τα πιο πρόσφατα στοιχεία για τη φτώχεια. Τα καλά νέα είναι ότι το ποσοστό φτώχειας έπεσε. Τα κακά νέα είναι ότι η μακροπρόθεσμη πρόοδος σταμάτησε από την στιγμή που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έθεσε σε εφαρμογή τον ατυχή “Πόλεμο εναντίον της Φτώχειας”.
--
Ο Daniel J. Mitchel είναι οικονομολόγος με ειδίκευση στη δημοσιονομική πολιτική και ιδίως στην φορολογική μεταρρύθμιση, τον διεθνή φορολογικό ανταγωνισμό και το οικονομικό βάρος των κρατικών δαπανών. Ακόμη, είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του Cayman Financial Review.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 18 Σεπτεμβρίου 2018 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ “Μάρκος Δραγούμης”.
