Όλοι οι παροικούντες τη χρηματιστηριακή Ιερουσαλήμ, γνωρίζουν το ένοχο παρελθόν του Σύριζα σχετικά με την Τράπεζα Αττικής. Μόνο ο χαμογελαστός αρχηγός του, δεν το γνωρίζει. Και βρίσκει το απύθμενο πολιτικό θράσος να επιτίθεται με άγνωστο κίνητρο κατά του 5ου τραπεζικού πυλώνα που δημιουργείται από την Τράπεζα Αττικής και την Παγκρήτια Τράπεζα, με τη συμβολή της Thrivest Holdings.
Όταν ο Στέφανος Κασσελάκης αποφάσιζε να έρθει να σώσει την Ελλάδα, μέσω της επανόδου του Σύριζα στην εξουσία, προφανώς και δεν είχε ιδέα για το τι έχει γίνει στη χώρα μας τα τελευταία 20 χρόνια, που ζούσε στις ΗΠΑ κυνηγημένος από το παραδικαστικό κύκλωμα, όπως ο ίδιος έχει αναφέρει.
Και δυστυχώς για τον ίδιο, οι σύμβουλοι που έχει επιλέξει να τον περιστοιχίζουν, τον εκθέτουν επανειλημμένα. Προβληματίζοντας ακόμα και τον πιο καλοπροαίρετο αναγνώστη των παρεμβάσεων του προέδρου του Σύριζα στα ψηφιακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Διότι δεν είναι δυνατόν να προβαίνει σε μακροσκελείς αναρτήσεις για την Τράπεζα Αττικής και να μην έχει προστατευτεί από τους συμβούλους του, όταν είναι γνωστό σε όλους το αμαρτωλό παρελθόν της πρώην Syriza Bank. Διότι ο Σύριζα είχε επιτύχει το ακατόρθωτο. Να καταστρέψει τους δημόσιους φορείς που ήταν μέτοχοι της τράπεζας και ταυτόχρονα να χρηματοδοτεί άνευ ορίων τους επιχειρηματίες της αρεσκείας της.
Κατά τη διάρκεια της συγκυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου, η τράπεζα Αττικής είχε αποκτήσει έναν άκρως σημαντικό ρόλο. Ο ρόλος αυτός εξυπηρετούσε την κυβέρνηση, στο να πετύχει δύο στόχους. Ο πρώτος στόχος, ήταν να χρηματοδοτήσει και να βοηθήσει τη γιγάντωση του Ομίλου Καλογρίτσα. Ανεβάζοντας το πιστωτικό του όριο από τα 10 εκατ. ευρώ το 2014, στα 100 εκατ. ευρώ το 2015 παρ’ όλο που ο Όμιλος ήταν χρηματοοικονομικά αξιολογημένος με G (ένατη χειρότερη θέση της δεκάβαθμης κλίμακας).
Και εκδίδοντας παράλληλα σωρεία εγγυητικών επιστολών. Ο δεύτερος στόχος, ήταν η μετατροπή της τράπεζας Αττικής στην κομματική τράπεζα αναπτύξεως και στην κορωνίδα του «παράλληλου τραπεζικού συστήματος», όπως ήταν ο διακαής πόθος του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Σύριζα - Ανελ, Γιάννη Δραγασάκη.
Και όταν έπεσαν οι τίτλοι τέλους του Ομίλου Καλογρίτσα, η Τράπεζα Αττικής είχε βρεθεί αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα. Και μαζί με αυτήν, είχαν βρεθεί αντιμέτωποι με τις φαεινές επενδυτικές τους επιλογές, ο ΕΦΚΑ, το ΤΣΜΕΔΕ, το ΤΑΠΙΛΤΑΤ, η ΕΥΔΑΠ και ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, που ήταν εκ των βασικών μετόχων της τράπεζας.
Η κατάρρευση του ομίλου Καλογρίτσα ήταν θέμα χρόνου. Η εταιρεία δομικών υλικών «Ιντερμπετόν» είχε αιτηθεί την πτώχευση της «Τοξότης ATE», που ήταν η βασική εταιρεία του Ομίλου Καλογρίτσα, για οφειλές ύψους 600.000 ευρώ. Αυτό το ποσό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το βέλος που έριξε ο Τοξότης στην αγορά.
Μεγαλύτερης σημασίας και βαρύτητας από το βέλος του Τοξότη προς τους προμηθευτές του, είναι το «κανόνι που έριξε» ο Τοξότης στην Τράπεζα Αττικής. Το κανόνι αυτό, ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο ήδη από τον Φεβρουάριο του 2019, όταν είχε βγει στο φως της δημοσιότητας η έκθεση ελέγχου των δανειοδοτήσεων του ομίλου Καλογρίτσα από τον εσωτερικό έλεγχο της τράπεζας Αττικής. Μια έκθεση που αναδείκνυε τα λάθη, τις παραλείψεις, αλλά και τις παραβιάσεις των διαδικασιών που σημειώθηκαν στο εσωτερικό της τράπεζας.
Του γεγονότος της δημοσίευσης αυτής της έκθεσης, είχε προηγηθεί το απίστευτο περιστατικό συμπλοκής με κλοτσιές και γροθιές μεταξύ του προέδρου της Τράπεζας Αττικής και του διευθύνοντος συμβούλου μέσα στην Τράπεζα. Μια από τις αιτίες της σφοδρής αντιπαράθεσης, ήταν κάποιες διαρροές σχετικές με τα δάνεια που είχαν δοθεί από την τράπεζα στην οικογένεια Καλογρίτσα, αλλά και με τη γενικότερη ευνοϊκή μεταχείριση που έχαιρε ο «κόκκινος εργολάβος», κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου. Ειδικά την περίοδο 2015 - 2016 και μέχρι να αποκαλυφθεί το σκάνδαλο με τις τηλεοπτικές άδειες, τις εγγυητικές επιστολές και τα βοσκοτόπια της Ιθάκης.
Σύμφωνα με την έκθεση ελέγχου του ομίλου Καλογρίτσα από τον εσωτερικό έλεγχο της τράπεζας, η οποία είχε παραδοθεί και στις εποπτικές αρχές της Τραπέζης της Ελλάδος, αποδείχθηκε ότι ακόμα και μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου με τα βοσκοτόπια, το Διοικητικό Συμβούλιο της τράπεζας, αύξανε τη χρηματοδότηση προς τις εταιρείες του ομίλου, Τοξότης, ΜΙΚΗ και ΑΝΣΥ. Έτσι στο τέλος του α’ τριμήνου του 2018, η δανειοδότηση είχε υπερβεί ακόμα και το χαριστικό όριο των 100 εκατ. ευρώ, που είχε τεθεί και είχε αγγίξει πλέον τα 117,2 εκατ. ευρώ.
Όπως αποδείχτηκε, η συνεχής παραβίαση όλων των εσωτερικών κανόνων πιστοδοτήσεων της τράπεζας, κατέληξε στη χορήγηση δανείων προς τον όμιλο Καλογρίτσα, χωρίς εξασφαλίσεις. Η έκθεση ανέδειξε ότι για τα 117,2 εκατ. ευρώ, η τράπεζα Αττικής είχε στα χέρια της, εξασφαλίσεις που είχαν εκτιμηθεί πλασματικά στα 25 εκατ. ευρώ, ενώ η πραγματική αξία τους προσέγγιζε οριακά τα 3 εκατ. ευρώ.
Το «κανόνι που έριξε» ο Τοξότης, αντιστοιχούσε στο 8% του συνολικού δανειακού χαρτοφυλακίου της τράπεζας Αττικής. Και με δεδομένο το αστείο ύψος των εξασφαλίσεων, αντιλαμβανόμαστε όλοι το μέγεθος της ζημίας για την τράπεζα, τους ιδιώτες μικρομετόχους, τα συνταξιοδοτικά ταμεία και τις εταιρείες που αναγκάστηκαν από την κυβέρνηση Τσίπρα - Καμένου να συμμετάσχουν στη μετοχική βάση της τράπεζας, όπως είναι η ΕΥΔΑΠ και ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών.
Όσον αφορά τη συμμετοχή του Δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο της Τράπεζας Αττικής ας θυμηθούμε τί είχε γίνει επί Σύριζα – Ανελ. Στην ανακεφαλαιοποίηση του 2015 το ΤΣΜΕΔΕ συμμετείχε, επενδύοντας το ποσό των 800 εκατ. σε μια επένδυση από τη οποία δεν είχε αποκομίσει το παραμικρό κέρδος, ύστερα από σχεδόν είκοσι χρόνια. Αντιθέτως, είχε εξαϋλωθεί το σύνολο της αρχικής επένδυσης του 1997. Στην ανακεφαλαιοποίηση του 2015 συμμετείχαν επίσης τόσο η ΕΥΔΑΠ, όσο και ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών για να καλυφθούν οι υπέρμετρες κεφαλαιακές ανάγκες.
Ο Ιανουάριος του 2016 βρίσκει στη μετοχική βάση της Τράπεζας Αττικής τρία εγχώρια κρατικά ασφαλιστικά, τον ΕΦΚΑ με 50%, το ασφαλιστικό ταμείο ΤΑΠΙΛΤΑΤ με 8% και το ΤΣΜΕΔΕ με 6%. Στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου συμμετείχε με το συμβολικό ποσό των 3 εκατ. ευρώ και ο όμιλος Καλογρίτσα, ως ένδειξη στήριξης προς την τράπεζα που τον κρατούσε ζωντανό στη Μονάδα Εντατικής Επιχειρηματικής Θεραπείας. Φυσικά, ήταν και έκφραση στήριξης προς την κυβέρνηση που του δώριζε εργολαβίες σε διάφορους αυτοκινητοδρόμους, βασισμένες σε εγγυητικές επιστολές της τράπεζας.
Το 2018, η τράπεζα Αττικής, εν όψει των stress tests, την υιοθέτηση των IFRs 9, την εφαρμογή της Βασιλείας ΙΙΙ και την αποπληρωμή της κρατικής ενίσχυσης, ανακοίνωσε νέα αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στα 0,30 ευρώ. Στην ίδια τιμή είχε γίνει και η προηγούμενη αύξηση του 2015, όμως η νέα ΑΜΚ πραγματοποιήθηκε αφού είχε προηγηθεί ένα τεράστιο reverse split, σε μια προσπάθεια να διασκεδαστεί η εικόνα της πλήρους αποτυχίας του προηγούμενου εγχειρήματος.
Η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Αττικής έκλεισε χωρίς ουσιαστικά να έχει ολοκληρωθεί. Το ταμείο των μηχανικών εξακολουθούσε να εμφανίζει ζημιές 800 εκατ. ευρώ από τη συμμετοχή του στο μετοχικό κεφάλαιο της τράπεζας. Η προγραμματισμένη αύξηση ήταν ύψους 198 εκατ. ευρώ. Καλύφθηκε κατά 89 εκατ. ευρώ, από τα οποία ο ΕΦΚΑ κάλυψε τα 70 εκατ. ευρώ, εξαντλώντας το σχετικό κονδύλι που προέκυψε από τις υπουργικές αποφάσεις.
Το παράδοξο είναι πως η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου έγινε με στόχο τη δήθεν ιδιωτικοποίηση της τράπεζας, με υποχώρηση της συμμετοχής του ΕΦΚΑ από το 50+%, στο 33% και την είσοδο νέων ιδιωτών, θεσμικών και στρατηγικών επενδυτών στη μετοχική βάση της τράπεζας.
Όλοι οι εχέφρονες των αγορών γνώριζαν από την πρώτη στιγμή πως η συμμετοχή ξένων επενδυτών ήταν αδύνατη, καθώς το μέγεθος της τράπεζας, οι αμαρτίες του παρελθόντος, το ύψος των μη εξυπηρετούμενων δανείων, η διάρθρωση του ενεργητικού της, μαζί με τον κρατικό εναγκαλισμό της διοίκησης της τράπεζας, λειτουργούσαν αποτρεπτικά. Το μόνο πραγματικό ενδιαφέρον εμφανίστηκε μόνο για την αγορά των υπό πώληση χαρτοφυλακίου δανείων, από εξειδικευμένα funds.
Το αποτέλεσμα της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου, με τη συμμετοχή μόνον του ΕΦΚΑ και την παντελή απουσία άλλων σημαντικών επενδυτικών σχημάτων, οδήγησε σε μια πιο βαθιά κρατικοποίηση της τράπεζας, καθώς η συμμετοχή του ΕΦΚΑ ανέρχεται πλέον στο 64%.
Προφανώς, ένα τόσο μεγάλο ποσοστό δε θα μπορούσε να ελέγχεται από τη διοίκηση του ΕΦΚΑ, καθώς η τρόικα είχε μεριμνήσει ώστε το ποσοστό αυτό να περάσει στον έλεγχο του Ταμείου Χρηματοδοτικής Στήριξης, αφήνοντας τα δικαιώματα ψήφου του 33% μόνο στον ΕΦΚΑ. Και αυτό για να εξασφαλίζεται η λειτουργία της Τράπεζας Αττικής με αυστηρά κριτήρια, σύμφωνα με τον τρόπο που λειτουργούν πλέον και οι συστημικές τράπεζες, χωρίς βοσκοτόπια, εγγυητικές επιστολές βασισμένες σε δανεικά κεφάλαια και βαλτωμένες πιστώσεις. Όλα καλά λοιπόν; Φυσικά και όχι.
Ο κρατισμός είχε νικήσει και πάλι. Και η επιθυμία της κυβέρνησης να έχει τη δική της τράπεζα οδήγησε σε υπουργική απόφαση που μετέφερε εντελώς αυθαίρετα, το υπερβάλλον 29% των δικαιωμάτων ψήφου από το ΕΦΚΑ στο νέο ΤΣΜΕΔΕ. Δηλαδή, με μια υπουργική απόφαση άλλαξε η τελική μετοχική σύνθεση της τράπεζας.
Και ενώ ο Σύριζα κουβαλάει στην πλάτη του, όλη αυτή την αμαρτωλή ιστορία της Syriza Bank, έρχεται σήμερα ο πρόεδρος του, ο οποίος σα να έχει προκύψει από παρθενογένεση, παραθέτει ασκήσεις απλής αριθμητικής του δημοτικού για να θεμελιώσει τους ισχυρισμούς του.
Στην ερώτηση που θέτει, «O Γιάννης και ο Γιώργος είναι συνέταιροι σε εταιρεία στην Αττική. Ο Γιάννης βάζει σε τρεις δόσεις 800€ και ο Γιώργος σε δύο δόσεις 300€. Τι ποσοστό έχει ο Γιάννης; Τι ποσοστό έχει ο Γιώργος;», η απάντηση είναι ότι «δε μιλάνε για σχοινί, στο σπίτι του κρεμασμένου».
