Οι τράπεζες είναι ο κλάδος που οδηγεί την αγορά αυτή την περίοδο και λογικό είναι αφού και καλύτερα μεγέθη κερδοφορίας θα δείξει και η προσδοκία της επενδυτικής βαθμίδας λειτουργεί σαν ένας επιπλέον καταλύτης στις επιχειρηματικές επιδόσεις. Όλα αυτά βέβαια θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχουν ημερομηνία λήξης: Η κερδοφορία των τραπεζών -όταν μειωθούν τα επιτόκια από τις κεντρικές τράπεζες- θα δείξει σημάδια «κόπωσης», ενώ η επενδυτική βαθμίδα θα εντάξει τις τράπεζες στις επιλέξιμες επενδυτικές επιλογές των κεφαλαίων που δραστηριοποιούνται πάνω από το επενδυτικό αξιόχρεο, προκαλώντας κάποιες άμεσες εισροές.
Όμως η δυναμική της αύξησης των αποτιμήσεων δεν εξαντλείται σε αυτούς τους καταλύτες. Με εξαίρεση την Eurobank οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν ιδιώτη βασικό μέτοχο ή έστω μέτοχο καταστατικής μειοψηφίας. Με εκφρασμένη πλέον την διάθεση του ΤΧΣ να πουλήσει τις συμμετοχές που κατέχει (Alpha Bank 9%, Εθνική Τράπεζα 40,4%, Τράπεζα Πειραιώς 27%) υπάρχει πεδίο ενδιαφέροντος που θα μπορούσε να ανοίξει έναν κύκλο εξαγορών και συγχωνεύσεων διαρκείας.
Δεν γνωρίζουμε με ποιο συγκεκριμένο τρόπο θα γίνει η πώληση των ποσοστών που κατέχει το ΤΧΣ, υπάρχει καταγεγραμμένο το πλαίσιο της στρατηγικής αποεπένδυσης του Δημοσίου, αλλά οι διαδικασίες μπορεί να διαφέρουν κατά περίπτωση. Ρητά πάντως έχει διευκρινιστεί ότι η διαδικασία δεν θα εξαντληθεί σε μια διμερή διαπραγμάτευση, αλλά θα περιλαμβάνει διαγωνιστική διαδικασία. Μάλιστα, η διαγωνιστική διαδικασία θα ανακοινώνεται κατά την έναρξη της κάθε συναλλαγής, ώστε να επιτυγχάνεται η μέγιστη δυνατή συμμετοχή και ακολούθως το βέλτιστο τίμημα.
Προτεραιότητα θα έχουν προσφορές που θα υπερβαίνουν σε ποσοστό το 5% του μετοχικού κεφαλαίου. Εννοείται ότι το ΤΧΣ θα έχει στα χέρια του δύο αξιολογήσεις αποτιμήσεων (όπως γίνεται και στις αποκρατικοποιήσεις του ΤΑΙΠΕΔ) από ανεξάρτητους χρηματοοικονομικούς συμβούλους προκειμένου να αποφασίσει για το εύλογο της συναλλαγής. Παρατηρώντας τις πρόσφατες αξιολογήσεις των τραπεζών από εκθέσεις αναλύσεων προκύπτει αξιόλογο δυνητικό περιθώριο κατά περίπτωση, αλλά σίγουρα αυτό θα εξαρτηθεί και από τη συγκυρία εκείνης της στιγμής (συγκριτικές αποτιμήσεις, επιτόκια κλπ).
Αν υπάρξει ενδιαφερόμενος που θα αιτηθεί το σύνολο των μετοχών που κατέχει το ΤΧΣ είναι πολύ πιθανό να ανοίξει κύκλος ανταγωνιστικών προσφορών για τον έλεγχο της τράπεζας. Στους σκοπούς της πρόσκλησης ενδιαφέροντος γίνεται μνεία για την ποιότητα των επενδυτών και τον επιδιωκόμενο στρατηγικό χαρακτήρα της συμμετοχής τους. Αυτό είναι και το καλύτερο δυνατό σενάριο για τους μικρομετόχους των τραπεζών και το ΤΧΣ.
Αν οι ενδιαφερόμενοι μπουν σε μια μορφή πλειοδοσίας οι αποτιμήσεις μπορούν να δικαιολογήσουν υπερτιμήματα αφού στην περίπτωση της Τράπεζας Πειραιώς και της Εθνικής Τράπεζας τα ποσοστά δίνουν πολλούς βαθμούς διοικητικής ελευθερίας, ενώ στην Alpha Bank μπορούν να δημιουργήσουν ανταγωνιστικές καταστάσεις στο ταμπλό.
Έχουμε επομένως πολύ δρόμο μπροστά μας και σύντομα η συζήτηση για τα κέρδη των τραπεζών θα περάσει σε δεύτερη μοίρα. Το πλήθος, η ποιότητα των αγοραστών και η πλειοδοσία των τιμημάτων θα διατηρήσουν το ενδιαφέρον και μετά την επενδυτική βαθμίδα στον κλάδο. Και βέβαια όσοι επενδύσουν θα πρέπει να πετύχουν στο μέλλον και την ανάλογη απόδοση στην επένδυσή τους.
