Αποφεύγουν κινδύνους να αποζημιώνουν ακόμα κι αν δεν ευθύνονται σε ηλεκτρονικές απάτες για ποσά άνω των 1.000 ευρώ οι τράπεζες, με αλλαγή στην επίμαχη διάταξη που είχε προβληματίσει το σύνολο του τραπεζικού κλάδου. Αν έχουν ιδιαίτερα εξελιγμένα συστήματα προστασίας των συναλλαγών (όπως συμβαίνει), δεν θα επωμίζονται την ευθύνη για αμέλειες του καταναλωτή.
Ωστόσο, η νέα διάταξη κάνει μεν παραδειγματική αναφορά σε προηγμένα συστήματα που χρησιμοποιούν τεχνητή νοημοσύνη, αλλά από τις τράπεζες εκτιμούν ότι παραμένει ασαφής. Έτσι, παραμένει ασαφής και η πιθανότητα να «τεμαχίζονται» τα ποσά των μεγάλων ηλεκτρονικών αγορών μέχρι τα 1.000 ευρώ για να γίνονται οι συναλλαγές.
Πάντως, η σημαντική τροποποίηση στην εισαγόμενη διάταξη του νομοσχεδίου Ανάπτυξης, κινείται σε κατεύθυνση να δώσει τη λύση σε πρόβλημα το οποίο εικάζεται ότι θα οδηγούσε σε μεγάλες καθυστερήσεις και εμπλοκές στο ηλεκτρονικό εμπόριο και τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, αφού υποχρέωνε τις τράπεζες να αναλάβουν την οικονομική αποζημίωση για απάτες σε συναλλαγές άνω των 1.000 ευρώ, ακόμα και αν ο αγοραστής είχε την ευθύνη.
Η αρχική διάταξη είχε θορυβήσει έντονα τις τράπεζες οι οποίες έβλεπαν ότι με αυτό τον τρόπο οι αγοραστές θα ενθαρρύνονταν να προχωρούν σε ριψοκίνδυνες αγορές αδιαφορώντας για τα μέτρα ασφαλείας, ενώ έβλεπαν ότι έτσι θα υπήρχε πρόκληση για εικονικές και προσχεδιασμένες ηλεκτρονικές απάτες μεταξύ χάκερς όπου ο ένας θα υποδυόταν το θύμα.
Ωστόσο, το νομοσχέδιο του υπουργείο Ανάπτυξης έτσι όπως κατατέθηκε λαμβάνει ειδική πρόβλεψη για τις τράπεζες οι οποίες έχουν εξελιγμένη συστήματα ασφαλείας σε ηλεκτρονικές συναλλαγές, χρειάζεται όμως κατά την άποψη των τραπεζών εξειδικεύσεις και συγκεκριμένες αναφορές στα συστήματα ασφαλείας που χρησιμοποιούνται και στις υποχρεώσεις του καταναλωτή όταν κάνει μεγάλες συναλλαγές ηλεκτρονικά.
Η διάταξη για το phishing στο άρθρο 22 του νομοσχεδίου που προβλέπει την αποζημίωση των θυμάτων ηλεκτρονικής απάτης από τα πιστωτικά ιδρύματα για ποσά άνω των 1.000 ευρώ, περιλαμβάνει τώρα φράση που αναφέρει -μεταξύ άλλων- τα εξής:
«Αν ο πληρωτής είναι καταναλωτής και εφόσον οι ζημιές οφείλονται σε βαριά αμέλεια, ευθύνεται μέχρι του ανώτατου ποσού των 1.000 ευρώ, λαμβάνοντας υπόψη ιδίως τη φύση των εξατομικευμένων διαπιστευτηρίων ασφαλείας και τις ειδικότερες περιστάσεις υπό τις οποίες το μέσο πληρωμής απωλέσθη, εκλάπη ή υπεξαιρέθηκε»,
Το τέταρτο εδάφιο δεν εφαρμόζεται, αν ο πάροχος αποδείξει ότι διαθέτει και εφαρμόζει πρόσθετους και πιο εξελιγμένους μηχανισμούς ελέγχου των συναλλαγών, από αυτούς που εφαρμόζει για την ισχυρή ταυτοποίηση των συναλλαγών, για συναλλαγές που μπορούν να προκαλέσουν ζημία άνω των χιλίων (1.000) ευρώ, όπως ιδίως μηχανισμούς ελέγχου που αξιοποιούν τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης».
