Πολλές αναλύσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής εστιάζονται στην αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο, η δραστηριοποίηση της Τουρκίας στο εξωτερικό έχει πολύ πιο απτό και άμεσο οικονομικό όφελος, με προμετωπίδα τις εξαγωγές των μη επανδρωμένων αεροσκαφών.
Σύμφωνα με τις τουρκικές αρχές, η Τουρκία έχει γίνει ο τέταρτος μεγαλύτερος παραγωγός drones παγκοσμίως, ενώ οι εξαγωγές της πολλαπλασιάζονται.
Οι στρατιωτικές επιτυχίες του Αζερμπαϊτζάν στον πρώτο πόλεμο στην εποχή του κορονοϊού με τις επιθέσεις απέναντι στους Αρμενίους για την περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ διεύρυναν τον εμπορικό κύκλο της Τουρκίας.
Η Πολωνία έγινε η πρώτη χώρα της Ευρώπης, μέλος του ΝΑΤΟ, που ετοιμάζεται να αγοράσει μεγάλες ποσότητες drones από την Τουρκία. Τουρκικές εταιρίες έχουν υπογράψει συμβόλαια ήδη με την Τυνησία, το Μαρόκο και την Ουκρανία.
Η Αλβανία αναμένεται να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους πελάτες της τουρκικής βιομηχανίας εξαγωγής όπλων, καθώς θα αγοράσει μη επανδρωμένα αεροσκάφη αξίας 8,2 εκατομμυρίων ευρώ από την τουρκική εταιρεία Baykar Defense, καθώς κατανεμήθηκε το χρηματικό ποσό στον προϋπολογισμό του αλβανικού υπουργείου Άμυνας.
Ήδη από τον περασμένο Δεκέμβριο, η αλβανική κυβέρνηση αγόρασε ένα αμυντικό σύστημα για drones από μια άλλη τουρκική εταιρεία. Μόνο εκείνη και το Κατάρ έχουν προμηθευτεί αυτό το σύστημα.
Η τεράστια αγορά θα πραγματοποιηθεί λίγο καιρό αφού ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα βρέθηκε για επίσημη επίσκεψη στην Άγκυρα, όπου και συναντήθηκε με τον Ταγίπ Ερντογάν για να συζητήσει με τουρκικές εταιρείες την κατασκευή έργων υποδομής στην Αλβανία. Τον ακολούθησε ο πρωθυπουργός της γειτονικής Βόρειας Μακεδονίας, Ζόραν Ζάεφ.
Ο στόχος της αγοράς των drones από την Αλβανία είναι η έλεγχος ολόκληρης της αλβανικής επικράτειας για την τήρηση της δημόσιας τάξης.
Η Άγκυρα άλλωστε θα επαίρεται πως τα πρώτα drones χρησιμοποιήθηκαν από την Άγκυρα για την στοχοποίηση των Κούρδων ανταρτών του PKK, για να αναλάβουν δράση έπειτα τα ένοπλα σώματα τους.
Οι εξαγωγές drones και οπλικών συστημάτων από την Τουρκία βέβαια έχουν και ένα απώτερο στόχο σε πολλές περιπτώσεις.
Στη διαβόητη περίπτωση της Λιβύης, η Άγκυρα χρησιμοποίησε τη στρατιωτική παρέμβαση ως εκβιαστικό μοχλό πίεσης μπροστά στην ανάγκη της κυβέρνησης της Τρίπολης να επιβιώσει στον εμφύλιο πόλεμο, ώστε να υπογράψει το παράτυπο μνημόνιο χάραξης θαλασσίων ζωνών που παραβίαζε τα ελληνικά θαλάσσια δικαιώματα.
Εύλογο κανείς να σκεφτεί πως η σύσφιγξη των σχέσεων μεταξύ Άγκυρας και Τιράνων και η τουρκική διείσδυση στην Αλβανία θα δημιουργήσει και τουρκικές απαιτήσεις.
