Ο τούρκος πρόεδρος συνεχίζει και παίζει ένα παιχνίδι υψηλού ρίσκου. Από τη μια πλευρά, μετά και τον εξοβελισμό της Τουρκίας από το πρόγραμμα των αμερικανικών αεροσκαφών F-35, προσεγγίζει την Ουάσινγκτον προκειμένου να καταφέρει όπως αγοράσει 40 νέα F-16 ή τουλάχιστον να επιτύχει την αναβάθμιση 80 τουρκικών F-16 στην έκδοση Viper. Από την άλλη πλευρά, προβαίνει σε συνεχή ανοίγματα προς τη Ρωσσία και το Ιράν, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τη τριμερή συνάντησή του τους προέδρους των δύο χωρών Πούτιν και Ραϊσί στην Τεχεράνη (την 19η Ιουλίου), όπως και την πρόσφατη επίσκεψή του στο Σότσι προκειμένου να έχει ένα νέο τετ - α - τετ με το Ρώσσο ομόλογό του.
Οι δύο στόχοι είναι αλληλοσυγκρουόμενοι και προς τούτο πολύ δύσκολο να επιτευχθούν, ωστόσο επιδίωξη του Έρντογαν είναι να πετύχει μία νίκη που θα ενισχύσει την εικόνα του τόσο στο διεθνές περιβάλλον, όσο και στο εσωτερικό του ακροατήριο.
Σε μερικούς μήνες, η Τουρκία προσφεύγει στις κάλπες, οι οποίες για τον ίδιο τον Έρντογαν αποτελούν θέμα ζωής και θανάτου, αφού αν τυχόν τις χάσει, τότε κινδυνεύει ακόμη και με παραπομπή σε ειδικό δικαστήριο, όπως ανέφερε πρόσφατα η κα Ακσενέρ.
Ο διπλός στόχος του τούρκου προέδρου για την ανατολική Μεσόγειο και τη Συρία έγινε σαφής και κατά τις χθεσινές του δηλώσεις μπροστά στους διπλωμάτες, που συμμετείχαν στην 13η Διάσκεψη των Πρεσβευτών στην Άγκυρα.
Η ανατολική Μεσόγειος αποτελεί ένα πρόσφορο έδαφος για τον ίδιο, ωστόσο οι Δυτικοί, με πρώτους τους Αμερικανούς, έχουν εκφράσει σε όλους τους τόνους την αντίθεσή τους σε μια ένταση στην περιοχή κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία. Η Κύπρος συνδέεται με την Ελλάδα και θα ήταν πολύ δύσκολο να μείνει αναπάντητη από την Αθήνα μία πρόκληση εναντίον της Λευκωσίας, όπως ενδεχόμενες έρευνες εντός της κυπριακής ΑΟΖ από το τουρκικό γεωτρύπανο, που αποπλέει σήμερα από το λιμάνι της Μυρσίνης.
Σχετικά με την Συρία, τα δεδομένα μπορεί φαινομενικά να μοιάζουν ευκολότερα. Εντούτοις, τόσο οι Αμερικανοί, όσο και οι Ρώσσοι, αλλά και οι Ιρανοί, δεν επιδιώκουν μια νέα τουρκική στρατιωτική επιχείρηση, για δικούς της λόγους η κάθε δύναμη. Και στην Συρία επομένως, μια εύκολη νίκη συνεχίζει να αποτελεί το ζητούμενο για τον πρόεδρο Έρντογαν.
Τα δύο μέτωπα εκ των πραγμάτων αλληλοεπηρεάζονται, καθώς μία επιτυχία στο ένα, θα καθιστούσε ενδεχομένως περιττή για το τουρκικό καθεστώς μία προσπάθεια στο άλλο, αν και οι μακροπρόθεσμοι στόχοι της Άγκυρας δεν αλλάζουν. Εντούτοις, η σημερινή έξοδος του γεωτρύπανου «Αμντουλχαμίτ Χαν» θα καταδείξει κατά πόσον η νίκη που επιδιώκει ο Τούρκος Πρόεδρος στην ανατολική Μεσόγειο είναι εφικτή ή παραμένει στην σφαίρα της φαντασίας.
Αν δεν επιτευχθεί ο στόχος του Έρντογαν στην ανατολική Μεσόγειο, τότε καθίσταται μονόδρομος για τον ίδιο η επίτευξη μιας νίκης στο μέτωπο της Συρίας, όπου προς το παρόν δεν φαίνεται να έχει πάρει το «πράσινο φως» από τον Ρώσσο πρόεδρο. Εκτός και αν η πρόσφατη συνάντηση των δύο ανδρών στο Σότσι, οδήγησε σε κάποιο διαφορετικό αποτέλεσμα, το οποίο θα φανεί στο εγγύς μέλλον.
*Ο Δρ. Ιωάννης. Σ. Παπαφλωράτος, είναι Νομικός-Διεθνολόγος καθηγητής στρατιωτικών σχολών
