Η αυτοκτονική πτήση ενός δεκαεννιάχρονου διεθνούς Αφγανού ποδοσφαιριστή στο φτερό ενός αμερικανικού μεταγωγικού αεροσκάφους τις τελευταίες ημέρες της αποχώρησης των δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών, ενόψει της προέλασης των Ταλιμπάν, κυκλοφόρησε
ευρέως σε όλο τον κόσμο. Η φυγάδευση περίπου 100 ποδοσφαιριστριών από το Αφγανιστάν στην Ντόχα του Κατάρ δεν έλαβε μεγάλη κάλυψη, όπως η προσπάθεια να απομακρυνθούν από τη χώρα όσο περισσότεροι αθλητές ήταν εφικτό.
Το αποτρόπαιο έγκλημα δείχνει πως για τις γυναίκες η ζωή στο Αφγανιστάν γίνεται όλο και περισσότερο αβάστακτη. Ο χώρος των αθλημάτων είναι ένας μικρόκοσμος της πραγματικής ζωής. Όσο κι αν -στο πλαίσιο της μετριοπάθειας που προσπαθούν να εκπέμψουν οι Ταλιμπάν- φρόντισαν να διαψεύσουν πως θα απαγορευθεί η άθληση στις γυναίκες, όπως είχε ανακοινώσει ένα στέλεχος τους, η πραγματικότητα ήταν πολύ σκληρή για εκείνες.
Πολλές αθλήτριες, όπως κι αθλητές, προειδοποιήθηκαν να διαγράψουν φωτογραφίες τους στο διαδίκτυο, ώστε να μην μπορούν να τους εντοπίσουν Ταλιμπάν που τους στοχοποιούσαν. Δυστυχώς, η νεαρή βολεϊμπολίστρια δεν τα κατάφερε να ξεφύγει. Οι γυναίκες πλέον δεν μπορούν να έχουν ούτε ορισμένες από τις βασικές ελευθερίες, όπως να κυκλοφορήσουν στον δρόμο, αλλά ούτε και να δουλέψουν, πέρα από περιπτώσεις στον τομέα της υγείας. Οι Ταλιμπάν προσπαθώντας να αποφύγουν τη διεθνή κατακραυγή έχουν δεσμευθεί πως όταν εξομαλυνθεί η κατάσταση ασφάλειας στη χώρα, θα τους επιτραπεί η επιστροφή στην εργασία.
Το δράμα των Αφγανών δικαστίνων, αντιπροσωπεία των οποίων υποδέχθηκε πρόσφατα στην Ελλάδα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου κι ο Έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι ενδεικτικό των ανυπέρβλητων δυσκολιών που αντιμετωπίζουν γυναίκες στο Αφγανιστάν. Η επικράτηση των Ταλιμπάν συνοδεύθηκε από την αποφυλάκιση εγκληματιών, οι οποίοι είχαν καταδικασθεί από εκείνες με αποτέλεσμα να στραφούν εναντίον τους, δίχως να υπάρχει κάποιος να τους προστατέψει.
Ωστόσο, όσον αφορά στα παιδιά τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. 2.2 εκατομμύρια κορίτσια πλέον δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε καν να πηγαίνουν στο σχολείο, σύμφωνα με την UNESCO. Η ανθρωπιστική κρίση σωβεί στη χώρα, καθώς η ξηρασία, η έλλειψη τροφής και η ανασφάλεια κυριαρχούν και ο δύσκολος χειμώνας πλησιάζει. Πολλές γυναίκες και κορίτσια όμως δεν θα καταφέρουν καν να επιβιώσουν μέχρι τότε.
