Της Γιάννας Σουλάκη
Η κήλη των αθλητών ή σύνδρομο κοιλιακών – προσαγωγών ή αθλητική ηβαλγία, αποκαλούμενη επίσης και ως “sportsman''s hernia”, είναι μια φυσική κατάσταση της βουβωνικής περιοχής που έχει επιπτώσεις σε αθλητές κυρίως, ή άτομα που αθλούνται τακτικά.
Οι τραυματισμοί της βουβωνικής χώρας αποτελούν το 2 έως 5% όλων των αθλητικών τραυματισμών. Η πρώιμη διάγνωση και σωστή θεραπεία έχουν μεγάλη σημασία προκειμένου να μη γίνουν αυτές οι ενοχλήσεις χρόνιες, με καταστροφικές συνέπειες στην καριέρα των αθλητών.
Το health.liberal.gr έθεσε εννέα συνήθη ερωτήματα σχετικά με τη νόσο, στον Δρ. Μιχαήλ Σπ. Κούρκουλο, χειρουργό MSc FRCS.
- Τι είναι η κήλη των αθλητών; Πρόκειται για μια αμφιλεγόμενη αιτία χρόνιου πόνου σε αθλητές, τόσο σε επαγγελματίες όσο και σε ερασιτέχνες. Συνηθέστερα εμφανίζεται σε ποδοσφαιριστές, αν και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε άθλημα. Η πάθηση είναι επίσης γνωστή με διάφορα άλλα ονόματα, όπως Αθλητική Ηβαλγία, Ανεπάρκεια Οπίσθιου Κοιλιακού τοιχώματος, ή στην Ελληνική βιβλιογραφία, Σύνδρομο Κοιλιακών/Προσαγωγών. Παρά το όνομα, δεν πρόκειται για πραγματική κήλη αλλά για σύνδρομο χρόνιου πόνου στη βουβωνική περιοχή.
- Πως προκαλείται η κήλη των αθλητών; Η συνηθέστερη αιτία είναι έντονες και επαναλαμβανόμενες στροφικές κινήσεις του μηρού. Από ανατομικής άποψης, ο πόνος οφείλεται σε μικρο-ρήξεις ή διατάσεις των κοιλιακών μυών, τενόντων και απονευρώσεων, ή σε ερεθισμό μικρών νεύρων της περιοχής.
- Πως καταλαβαίνουμε ότι είναι κήλη των αθλητών και όχι απλή κήλη; Η διάγνωση τίθεται από τα συμπτώματα, και μετά από αποκλεισμό άλλων αιτιών. Οι πάσχοντες παραπονούνται για πόνο που διαρκεί εβδομάδες ή και μήνες. Ο πόνος ξεκινάει σαν 'τράβηγμα που δεν περνάει' στη βουβωνική χώρα. Αρχικά εμφανίζεται μετά από άσκηση, ενώ με την πάροδο του χρόνου επιδεινώνεται κατά τη διάρκεια της άσκησης, και βελτιώνεται μετά από ξεκούραση. Κατά τη διάρκεια της συντηρητικής αγωγής τα συμπτώματα εξαφανίζονται, και συνήθως επανεμφανίζονται με την επιστροφή σε έντονη άσκηση. Η πάθηση εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε άντρες με μέση ηλικία εμφάνισης τα 25 χρόνια, αν και μπορεί να εμφανισθεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Τα κλασικά συμπτώματα της κήλης, όπως διόγκωση στην περιοχή και πόνος κατά το βήχα λείπουν.
- Γιατί ο γιατρός που με εξέτασε μου σύστησε εξετάσεις και δε μπόρεσε να καταλάβει τι είναι; Όπως είπαμε πριν, η κήλη των αθλητών λόγω της αιτιολογίας της, είναι διάγνωση αποκλεισμού. Αυτό σημαίνει ότι η διάγνωση τίθεται, αφού αποκλειστούν άλλες αιτίες που προκαλούν τον ίδιο πόνο. Μια βουβωνοκήλη είναι εύκολο ν΄ αποκλεισθεί σε αδύνατα άτομα, ενώ αντίθετα σε έναν ενήλικα που 'χαίρεται τη ζωή του' (βλ. ευτραφή), μπορεί να χρειάζεται διερεύνηση τουλάχιστον με υπερηχογράφημα. Μπορεί να συνυπάρχει μια μικρή βουβωνοκήλη, που όμως δεν συνάδει με τα συμπτώματα. Το πιο σημαντικό ίσως, είναι να αποκλειστούν άλλες αιτίες που προκαλούν αντίστοιχο μυο-σκελετικό πόνο. Παθήσεις όπως κακώσεις προσαγωγών, παθήσεις της άρθρωσης του ισχίου και φλεγμονές της ηβικής σύμφυσης της πυέλου, μπορούν να δώσουν παρόμοια συμπτώματα και μπορεί να είναι απαραίτητη η διενέργεια Μαγνητικής Τομογραφίας για ν αποκλεισθούν.
- Πως αντιμετωπίζεται η κήλη των αθλητών; Η αρχική θεραπεία είναι συντηρητική, και σε πολλές περιπτώσεις είναι επαρκής για να βοηθήσει τον αθλητή να επιστρέψει στην ενεργό δράση. Αποχή από ασκήσεις, ακολουθούμενη από φυσιοθεραπεία, με διατάσεις, τοπικές μαλάξεις, παθητική κινητοποίηση και πρόγραμμα ενδυνάμωσης είναι η συνήθης πορεία προς την αποθεραπεία, πάντα υπό την επίβλεψη φυσιοθεραπευτή. Μπορεί να είναι απαραίτητη η χρήση αντιφλεγμονωδών για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων. Είναι σημαντική η αποφυγή συγκεκριμένων κινήσεων ή και δραστηριοτήτων αν είναι δυνατόν, ώστε να μην υπάρχει υποτροπή των συμπτωμάτων.
- Σε ποιες περιπτώσεις καταφεύγουμε στη χειρουργική θεραπεία και τι επιλογές υπάρχουν; Προφανώς, εφόσον είναι επιτυχής η συντηρητική θεραπεία, το χειρουργείο δεν κρίνεται απαραίτητο. Αν όμως αποτύχει να θεραπεύσει τα συμπτώματα, ή στην περίπτωση επανειλημμένων υποτροπών των συμπτωμάτων με την επιστροφή στα απαιτούμενα επίπεδα άθλησης. Οι επιλογές είναι η κλασική ανοικτή επέμβαση βουβωνοκήλης, και η Λαπαροσκοπική Ολικά Εξωπεριτοναική (TEP) επέμβαση. Τα αποτελέσματα είναι παρόμοια, με πλήρη επιστροφή στον αθλητισμό που κυμαίνεται από 90 ως 100% ανάλογα με τη μελέτη. Σε κάθε περίπτωση, είναι απαραίτητο ένα πρόγραμμα αποκατάστασης πριν την επιστροφή στην ενεργό δράση.
- Έχει κάποιο πλεονέκτημα η Λαπαροσκοπική επέμβαση σε σχέση με την ανοικτή; Κατά την προσωπική μου εμπειρία, η Λαπαροσκοπική Ολικά Εξωπεριτοναική (TEP) επέμβαση, συνοδεύεται από σαφώς λιγότερο πόνο, ταχύτερη επάνοδο σε φυσιολογικά επίπεδα άσκησης και στη φυσιοθεραπεία, και επιστροφή στον αθλητισμό σε 4 με 6 εβδομάδες Το αντίστοιχο διάστημα μετά από ανοικτή επέμβαση είναι γύρω στους 3 μήνες. Επιπλέον, με την Λαπαροσκοπική TEP τεχνική, είναι εφικτή όχι μόνο η ενίσχυση της περιοχής με πλέγμα, αλλά και να εφαρμοστούν εξειδικευμένες τεχνικές όπως η Lloyd release.
- Μήπως είναι καλύτερο να χειρουργηθώ με ρομπότ; ΟΧΙ! Η ρομποτική επέμβαση αυξάνει αδικαιολόγητα το κόστος, διπλασιάζει το χρόνο χειρουργείου, και δεν προσφέρει κανένα πλεονέκτημα σε σχέση με το λαπαροσκοπικό χειρουργείο. Το ρομπότ δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ικανότητα και την εμπειρία του χειρουργού.
- Με τι κριτήρια πρέπει να επιλέξω χειρουργό για τη συγκεκριμένη επέμβαση; Ο ιδανικός χειρουργός για τη συγκεκριμένη επέμβαση, είναι αυτός που έχει εμπειρία σε όλες τις τεχνικές αποκατάστασης βουβωνοκήλης, με ιδιαίτερη έμφαση στη Λαπαροσκοπική Ολικά Εξωπεριτοναική τεχνική, και ο οποίος αναζητά, τόσο το να αποκλείσει άλλες αιτίες για τα συμπτώματα πριν αποφασίσει για χειρουργείο, όσο και τη βοήθεια άλλων ειδικών, όπως φυσιοθεραπευτή, και ορθοπεδικού εφόσον κρίνεται απαραίτητο.
* Ο Δρ. Μιχάηλ Σπ. Κούρκουλος MSc FRCS είναι Χειρουργός Γαστρεντερικού-Λαπαροσκόπος Χειρουργός / Master of Science στην Ελάχιστα Επεμβατική και Ρομποτική Χειρουργική και συνεργάτης στο Royal College of Surgeons of England
Διαβάστε ακόμα:
- Τα πάντα για τη Βουβωνοκήλη, σε 9+1 ερωτήσεις και απαντήσεις
