Η μηχανική βαλβίδα της καρδιάς είναι συχνά ασφαλέστερη λύση από ό,τι η αντικατάσταση με βιολογική βαλβίδα

Η μηχανική βαλβίδα της καρδιάς είναι συχνά ασφαλέστερη λύση από ό,τι η αντικατάσταση με βιολογική βαλβίδα

Στο δύσκολο δίλημμα «μηχανική βαλβίδα ή βιολογική από ζωικούς ιστούς», που αντιμετωπίζουν όσοι ασθενείς χρειάζονται αντικατάσταση βαλβίδας καρδιάς, η απάντηση είναι: «Εξαρτάται». Από την ηλικία του ασθενούς και από το ποια βαλβίδα χρειάζεται αλλαγή. Σύμφωνα τουλάχιστον με νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, την πιο ολοκληρωμένη του είδους της έως σήμερα πάνω σε αυτό το πρόβλημα.

Η μελέτη δείχνει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδίως στους νεότερης ηλικίας ασθενείς, η μηχανική βαλβίδα είναι πιο ασφαλής και πρέπει να χρησιμοποιείται συχνότερα από ό,τι σήμερα συμβαίνει. Συγκεκριμένα, για ασθενείς που αντικαθιστούν τη μιτροειδή βαλβίδα, η μηχανική βαλβίδα έχει μεγαλύτερο όφελος έως την ηλικία των 70 ετών. Από την άλλη, στην περίπτωση της αντικατάστασης της αορτικής βαλβίδας, το μεγαλύτερο όφελος από μια μηχανική βαλβίδα σταματά μετά την ηλικία των 55 ετών.

Οι σημερινές συστάσεις του Αμερικανικού Κολλεγίου Καρδιολογίας και της Αμερικανικής Καρδιολογικής Ένωσης είναι να τοποθετούνται μηχανικές βαλβίδες σε άτομα έως 50 ετών, βιολογικές σε ανθρώπους άνω των 70 ετών, ενώ στην ηλικία 50 έως 70 ετών προτείνεται είτε η μία, είτε η άλλη. Όμως με βάση τη νέα μελέτη, αν πρόκειται για αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας, σε αυτή την ενδιάμεση ηλικιακή ομάδα φαίνεται πως η βιολογική βαλβίδα είναι προτιμότερη.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή καρδιοθωρακοχειρουργικής Joseph Woo της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "The New England Journal of Medicine", ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 10.000 ασθενείς που αντικατέστησαν την αορτική βαλβίδα και 15.500 που αντικατέστησαν τη μιτροειδή βαλβίδα.

Το βασικό συμπέρασμα ήταν ότι η μηχανική βαλβίδα υπερτερεί της βιολογικής (ζωικής), όσον αφορά την επιβίωση του ασθενούς, όταν η ηλικία τους τη στιγμή της επέμβασης είναι έως 70 ετών στη περίπτωση της μιτροειδούς και έως 55 ετών στην περίπτωση της αορτικής.

Οι βιολογικές βαλβίδες -συνήθως από αγελάδα ή χοίρο- είναι πιο επιρρεπείς σε φθορά από τις μηχανικές και μπορεί να χρειασθούν δεύτερη επέμβαση μέσα σε δέκα έως 15 χρόνια. Από την άλλη, οι μηχανικές βαλβίδες διαρκούν περισσότερο, αλλά οι ασθενείς πρέπει να παίρνουν αντιθρομβωτικά φάρμακα (βαρφαρίνη) εφ'' όρου ζωής.

Η νέα μελέτη, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, δείχνει ότι μια ζωική μιτροειδής βαλβίδα υπερδιπλασιάζει τον κίνδυνο θανάτου του ασθενούς μέσα σε 30 μέρες, αν οι ασθενείς είναι 40 έως 49 ετών. Ο κίνδυνος θανάτου είναι 5,6% με βιολογική βαλβίδα έναντι 2,2% με μηχανική. Όμως για τους μεγαλύτερης ηλικίας ασθενείς, ο κίνδυνος θανάτου είναι ο ίδιος είτε με μηχανική είτε με βιολογική βαλβίδα.

Σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου, μέσα στην επόμενη 15ετία από την επέμβαση αντικατάστασης της μιτροειδούς, ο κίνδυνος θανάτου είναι επίσης μεγαλύτερος για τους ασθενείς 40 έως 49 ετών με βιολογική βαλβίδα (44%) από ό,τι με μηχανική (27%). Αλλά στους άνω των 70 ετών ο κίνδυνος δεν διαφέρει.

Η πιθανότητα εγκεφαλικού είναι μεγαλύτερη μεταξύ όσων έχουν μηχανική μιτροειδή βαλβίδα, αλλά μόνο στην ηλικία 50 έως 70 ετών. Στις ίδιες ηλικίες, ο κίνδυνος αιμορραγίας είναι χαμηλότερος για όσους έχουν τοποθετήσει βιολογική μιτροειδή.

Γενικότερα, σύμφωνα με τη μελέτη, διαπιστώνεται μια τάση με το πέρασμα του χρόνου να γίνονται πιο δημοφιλείς -ιδίως μεταξύ των νεότερων ασθενών- οι βιολογικές βαλβίδες, οι οποίες αποτελούν πια περίπου 52% των αντικαταστάσεων αορτικής έναντι 11,5% το 1996 και 54% των αντικαταστάσεων μιτροειδούς από 17% το 1996.

Ο δρ Woo παραδέχθηκε πάντως ότι, μετά τη νέα έρευνα, η απόφαση για το τι είδους βαλβίδα θα τοποθετηθεί, δεν έγινε πιο εύκολη για τους ασθενείς και τους γιατρούς, καθώς πρέπει πλέον να λάβει κανείς περισσότερα πράγματα υπόψη του σε σχέση με τις έως τώρα επίσημες συστάσεις.

Οι βαλβιδοπάθειες υποχρεώνουν την καρδιά να δουλεύει πιο εντατικά για να αντλήσει αίμα, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια και αιφνίδιο θάνατο. Η πάθηση μπορεί να υπάρχει εκ γενετής ή να προκύψει αργότερα λόγω λοίμωξης, εμφράγματος ή άλλης αιτίας. Όταν πια η βαλβίδα παρεμποδίζει την κυκλοφορία του αίματος στο σώμα, πρέπει να αντικατασταθεί.

Ο σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση. 

ΑΠΕ-ΜΠΕ