Κατά τη διάρκεια της κολπικής μαρμαρυγής, οι άνω κοιλότητες της καρδιάς - που ονομάζονται κόλποι - χτυπούν χαοτικά και ακανόνιστα. Για πολλούς ανθρώπους, μπορεί να μην έχει συμπτώματα. Ωστόσο, μπορεί να προκαλέσει γρήγορους καρδιακούς παλμούς, δύσπνοια ή ζάλη, ενώ η καρδιά συστέλλεται και διαστέλλεται άρρυθμα, με αυξημένους παλμούς, που συνήθως κυμαίνονται από 100-150 το λεπτό. Η ταχυαρρυθμία αυτή έχει αποτέλεσμα να μην προωθείται σωστά το αίμα προς τα όργανα του σώματος και να λιμνάζει στους κόλπους της καρδιάς.
Παρ’ όλα αυτά, η κολπική μαρμαρυγή, ακόμη κι αν δεν είναι απειλητική για τη ζωή (πολλοί είναι οι άνθρωποι που ζουν υγιή ζωή με αυτήν την πάθηση, μπορεί να είναι άβολη και συχνά χρειάζεται θεραπεία. Αυτή η κατάσταση αυξάνει τον κίνδυνο να πάθετε παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο ή εγκεφαλικό κατά περίπου τέσσερις έως πέντε φορές, λόγω γρήγορου, δυνατού καρδιακού παλμού, δύσπνοιας ή ζάλης.
«Η κολπική μαρμαρυγή αποτελεί τη συχνότερη αρρυθμία σε άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών και ευθύνεται για ένα μεγάλο ποσοστό αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων. Αναπτύσσεται κυρίως σε υπερτασικούς ασθενείς, πνευμονοπαθείς και πάσχοντες από θυρεοειδοπάθεια. Κύριο κλινικό εύρημα αποτελεί το αίσθημα παλμών (φτερούγισμα στο στήθος) και είναι προτιμότερο θεραπευτικά να διορθώνεται φαρμακευτικά ή ηλεκτρικά μέσα σε ένα 24ωρο από την έναρξή της», λέει στο Liberal.gr ο κ. Ηλίας Τσούγκος, καρδιολόγος, Διευθυντής της ΣΤ’ Καρδιολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ, Επίκουρος Καθηγητής Καρδιολογίας του Ευρωπαϊκού Πανεπιστήμιου της Κύπρου (EUC) και Πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Καρδιολογίας και Μεταβολισμού για τις συνέπειες που μπορεί να έχει η κολπική μαρμαρυγή.
Αναφορικά με τα αίτια που οδηγούν σε κολπική μαρμαρυγή, τα συνηθέστερα οφείλονται: στην αρρύθμιστη αρτηριακή υπέρταση, τον υπερθυρεοειδισμό, τις πνευμονοπάθειες καθώς και τις χρόνιες νόσους της καρδιάς, όπως καρδιακή ανεπάρκεια, διατατική μυοκαρδιοπάθεια, χρόνια στεφανιαία νόσος κ.ά.
Τα συμπτώματα
Τα κύρια συμπτώματα τα οποία εμφανίζονται σε ασθενείς χωρίς καρδιοπάθεια είναι το αίσθημα παλμών (φτερούγισμα στο στήθος), δύσπνοια, ζάλη, αδυναμία και καταβολή. Όταν υπάρχει καρδιοπάθεια που προκαλεί σοβαρή δυσλειτουργία στην καρδιά (όπως π.χ. στένωση μιτροειδούς, έμφραγμα του μυοκαρδίου) είναι δυνατόν η εκδήλωση της κολπικής μαρμαρυγής να οδηγήσει σε οξύ πνευμονικό οίδημα, εάν δεν αντιμετωπιστεί σωστά και άμεσα από έναν εξειδικευμένο γιατρό. Όμως, όσο και εάν φαίνεται περίεργο, το πνευμονικό οίδημα δεν είναι η σοβαρότερη επιπλοκή της κολπικής μαρμαρυγής», συμπληρώνει ο κ. Τσούγκος.
Η σοβαρότερη επιπλοκή της κολπικής μαρμαρυγής είναι τα θρομβοεμβολικά επεισόδια σε διάφορα όργανα του οργανισμού, με πλέον επικίνδυνο απ’ όλα το εμβολικό επεισόδιο στον εγκέφαλο, το οποίο προκαλεί εγκεφαλικό επεισόδιο.
Ποιες θεραπείες υπάρχουν;
Θεραπευτικά στην καθημερινή κλινική πράξη η χορήγηση αντιπηκτικών φαρμάκων (κουμαρινικά παράγωγα) παρεμποδίζει τη δημιουργία θρόμβου και η χορήγηση αντιαρρυθμικών και βραδυκαρδιακών φαρμάκων βελτιώνει τα συμπτώματα ή και την ίδια την αρρυθμία. «Εν τούτοις είναι προτιμότερο μέσα σε ένα 24ωρο η κολπική μαρμαρυγή να διορθώνεται ή φαρμακευτικά ή ηλεκτρικά με απινίδωση (ηλεκτροσόκ). Όμως, σε ορισμένες περιπτώσεις που η κολπική μαρμαρυγή δεν επανέρχεται (παρά τη σωστή θεραπεία), τότε επιχειρείται καθετηριασμός της καρδιάς με ηλεκτρική απομόνωση των εστιών όπου παράγεται η κολπική μαρμαρυγή (πνευμονικές φλέβες). Αυτή η ηλεκτρική θεραπεία ονομάζεται Ablation και έχει επιτυχία που κυμαίνεται γύρω στο 40-70% των περιπτώσεων», αναφέρει ο γιατρός.
Η κολπική μαρμαρυγή προκαλεί στις ΗΠΑ περίπου 120.000 εγκεφαλικά επεισόδια το χρόνο, ενώ στην Ελλάδα ο αριθμός ανέρχεται γύρω στα 500 εγκεφαλικά επεισόδια το χρόνο. «Το πρόβλημα είναι σοβαρό, γιατί πέρα από την εγκεφαλική αναπηρία που δημιουργείται, στο 25% των περιπτώσεων οι ασθενείς χάνουν τη ζωή τους. Κατά συνέπεια το πρόβλημα της κολπικής μαρμαρυγής είναι ιδιαίτερα σοβαρό, γιατί βαίνει αυξανόμενο, καθώς ο μέσος όρος ηλικίας αυξάνει συνεχώς», καταλήγει ο κ. Τσούγκος.
