Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Δεν έχουν όρια σε τρόπους, θεσμούς και συντάγματα. Δεν τους ενδιαφέρει η ευπρέπεια, η πρόνοια των θεσμών και των νόμων, δεν τους αφορά η λειτουργία της αστικής δημοκρατίας.
Επιπλέον, το «ηθικό πλεονέκτημα» που απέκτησαν από το άθλιο κανάκεμα της ιστορίας, τους έχει απενοχοποιήσει για οποιαδήποτε κοινοβουλευτική απρέπεια ή συνταγματικό μαγείρεμα.
Και πριν αλλά και στην διάρκεια της κυβερνητικής τους θητείας δεν σεβάστηκαν τίποτα. Ούτε το πολίτευμα ούτε την οικονομία ούτε την δοκιμαζόμενη κοινωνία. Πρώτα, «έριξαν» δια της προεδρικής εκλογής μια κυβέρνηση που ολοκλήρωνε τα μνημόνια. Στη συνέχεια, δίχασαν τους πολίτες με το δημοψήφισμα και επιπλέον, φόρτωσαν με πάνω από εκατό δισεκατομμύρια την οικονομία.
Εν τω μεταξύ, καθημερινά κατασκευάζουν ή προσαρμόζουν στα μέτρα τους νόμους, θεσμικές εκτροπές ή προσωπικές ερμηνείες του συντάγματος για να εξυπηρετήσουν τα κομματικά τους συμφέροντα.
Χθες κατέθεσαν τροπολογία για την άρση του ασυμβίβαστου βουλευτή και υποψηφίου ευρωβουλευτή. Ο ανεξάρτητος βουλευτής Σπύρος Δανέλλης που στηρίζει την κυβέρνηση τοποθετήθηκε μάλιστα για το ζήτημα ισχυριζόμενος ότι και το 2014 η τότε κυβέρνηση είχε επιχειρήσει να άρει το το ασυμβίβαστο. Συνομολογώντας δηλαδή στο διαρκές τους αξίωμα «και οι άλλοι καλύτεροι ήταν»;
Η πολιτική ευπρέπεια δεν ορίζεται με βάση το συνταγματικό ή το μη συνταγματικό. Καθώς οι κοινοβουλευτικές πονηρές «παρεμβάσεις» δεν ρυθμίζονται νομικά και δεν επιφέρουν ποινές. Επιπροσθέτως, δεν ορίζεται ούτε με βάση το καλό ή το κακό, διότι μια κοινοβουλευτική απρέπεια δεν συνιστά ανήθικη πράξη.
Η ευπρέπεια δεν ανάγεται σε καμία από αυτές τις κατηγορίες και ενώ ορίζεται δύσκολα αναγνωρίζεται εύκολα. Όπως και η πνευματικότητα δεν διέπεται από τα κίνητρα της εξουσίας, της δόξας και του χρήματος. Αμφότερες κατοικούν στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ του ηθικού και του πολιτικού, δίχως να εξαγοράζονται ή να εξουσιάζουν άλλα αγαθά.
Η πολιτική ευπρέπεια ως έκφραση δημοκρατικότητας αναφέρεται στην ηθική του πολιτικού βίου, δηλαδή, στην ηθική της πράξης και της συμπεριφοράς κατά την κοινοβουλευτική έκφραση.
Εν τω μεταξύ, σε μία κίνηση με συμβολισμό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λίγες ώρες μετά την ψήφιση για την άρση του ασυμβίβαστου μεταξύ βουλευτή και υποψήφιου ευρωβουλευτή, σκόπευε να επισημάνει από τις Βρυξέλλες ότι όλοι οι βουλευτές της ΝΔ, που θέτουν υποψηφιότητα για την ευρωβουλή θα πρέπει να παραιτηθούν από το εθνικό κοινοβούλιο.
Και κάθε φορά που συμβαίνει κάτι ανάλογο, δημιουργείται ένα κοντράστ ηθικής αντίληψης απέναντι στο πολιτικό ζητούμενο. Γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση τουλάχιστον φαίνεται να διαθέτει την πολιτική αιδώ που υπαγορεύει η στοιχειώδης ευθύνη του θεσμικού της ρόλου στο πολίτευμα. Ενώ οι «προοδευτικοί» αριστεροί του κυρίου Τσίπρα δεν μπαίνουν καν στο δίλημμα της εσωτερικής αμφιβολίας για τις επιλογές τους.
Είναι κρίμα για τον πολιτικό πολιτισμό της χώρας που γέννησε την δημοκρατία, να χειραγωγείται από τα ολοκληρωτικά σύνδρομα της Αριστεράς για δεκαετίες. Και να δικαιολογείται κάθε «φασιστικός» ή τυχοδιωκτικός εξτρεμισμός στο όνομα κάποιας αόριστης επανάστασης εναντίον της αστικής ή της δημοκρατικής ευπρέπειας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ γρήγορα θα εγκαταλείψει την εξουσία αλλά πίσω του θα αφήσει τα ίχνη του τυχοδιωκτισμού και της πολιτικής αγένειας. Λίγο πολύ ό τι έκανε πάντα ο συγκεκαλυμμένος ολοκληρωτισμός που φαντασιώνεται την ανατροπή της δημοκρατίας.
