Σύγκριση μεταξύ της οικονομικής κρίσης που βίωσε η Ελλάδα με αυτήν που βιώνει η Γαλλία κάνει ο γερμανικός Τύπος, όπως αναφέρει η DW.
Συγκεκριμένα, η οικονομική εφημερίδα του Ντίσελντορφ Handelsblatt σημειώνει: «Ακόμα και αν θα ήθελε κανείς να συγκρίνει τις δύο χώρες και να οδηγηθεί σε άλλο συμπέρασμα: η Γαλλία δεν είναι Ελλάδα. Είναι αλήθεια ότι η διπλή κρίση με τα υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα και την πτώση της κυβέρνησης εκτοξεύει τα ασφάλιστρα κινδύνου για τα γαλλικά κρατικά ομόλογα σε επίπεδο συγκρίσιμο με αυτό των ελληνικών ομολόγων. Αλλά θα ήταν λάθος να κάνουμε λόγο για μια κρίση του ευρώ όπως αυτή πριν από 15 χρόνια, όταν η Ελλάδα απειλήθηκε με εθνική χρεοκοπία.
Τα δημόσια οικονομικά της Γαλλίας είναι προβληματικά, αλλά όχι δραματικά. Και αυτό γιατί πρώτον, το βουνό χρέους των περίπου 3,2 τρισεκατομμυρίων ευρώ -το υψηλότερο από κάθε άλλο μέλος της Ευρωζώνης- μπορεί να ακούγεται τεράστιο, αλλά το γαλλικό δημόσιο χρέος έφθασε το 112% του γαλλικού ΑΕΠ, ενώ στην Ελλάδα κατά καιρούς ξεπερνούσε το 200%.
Δεύτερον, η Γαλλία διαθέτει μια σταθερή οικονομική βάση. Η χώρα έχει μεγάλη ισχύ στον κλάδο των αερομεταφορών και στον τομέα των ειδών πολυτελείας, για παράδειγμα. Τρίτον, η ΕΚΤ έχει αναπτύξει ισχυρούς προστατευτικούς μηχανισμούς για την Ευρωζώνη μετά την κρίση δημόσιου χρέους που ξεκίνησε από την Ελλάδα. Οι κερδοσκόποι που στοιχηματίζουν εναντίον μεμονωμένων χωρών του ευρώ ή του κοινού νομίσματος μπορούν πλέον να αποτραπούν αποτελεσματικά».
Γαλλία και Γερμανία
Η Volksstimme σχολιάζει τις συνέπειες της κυβερνητικής κρίσης στη Γαλλία επισημαίνοντας ότι: «Η σοβαρή εσωτερική πολιτική δυσφορία της Γαλλίας επηρεάζει τη Γερμανία και ολόκληρη την ΕΕ. Το γεγονός ότι οι δύο δυνάμεις νοσούν, από πολλές απόψεις είναι δραματικό για το κλαμπ των Βρυξελλών. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει κοινή δυναμική. Ο Εμμανουέλ Μακρόν και ο Όλαφ Σολτς απωθούνται όπως οι ομώνυμοι πόλοι ενός μαγνήτη. Η γαλλογερμανική σχέση δεν είναι πλέον υποδειγματική. Αυτό είναι καταστροφικό, διότι ο επανεκλεγείς Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ θα εφαρμόσει σύντομα τις εγωκεντρικές ιδέες του περί συνεργασίας και απομόνωσης».
