Όταν σε μια φαινομενικά ήσυχη συγκυρία (για τα άλλα χρηματιστήρια) η δική μας αγορά κατορθώνει να χάνει με ευκολία 2% σε λίγες συνεδριάσεις, έχοντας απωλέσει κάθε συσχέτιση με το εξωτερικό, αρχίζουν τα δύσκολα για τους επαγγελματίες. Με το πολιτικό, θεμελιώδες, και συστημικό ρίσκο να είναι σε ύφεση, είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί μια πειστική δικαιολογία για αυτό που συμβαίνει στο ΧΑ.
Η αγαπημένη «μπαλιά στην εξέδρα» είναι βέβαια το ρηχό βάθος συναλλαγών, που οδηγεί σε ένταση των διακυμάνσεων. Ωστόσο, αν οι πιο εμπορεύσιμες μετοχές της μεγάλης κεφαλαιοποίησης του ΧΑ δεν έχουν το απαραίτητο βάθος και είναι τόσο ευάλωτες στην πίεση, σε μια υποτιθέμενη ρευστοποίηση ενός καλαθιού μετοχών του MSCI, τι θα πρέπει να υποθέσουμε για τις υπόλοιπες που είναι εκτός καλαθιού και δυσκολεύονται εξίσου;
Παράπονο πάντως για την περιρρέουσα δράση δεν πρέπει να έχουμε, το 2024 είναι από τις πιο παραγωγικές χρονιές του ΧΑ. Οι πωλήσεις πακέτων μετοχών εισηγμένων εταιρειών έφθασαν τα 2,7 δισ. ευρώ, η αξία των εξαγορών με μετρητά που αφορούσαν εισηγμένες προσεγγίζει τα 7,3 δισ. ευρώ, ενώ τα χρήματα που αντλήθηκαν απευθείας από το ΧΑ σε ομολογιακές εκδόσεις, αυξήσεις κεφαλαίου και νέες εισαγωγές με την ολοκλήρωση της ΑΜΚ της Τράπεζας Αττικής θα υπερβούν τα 1,9 δισ. ευρώ.
Σε αυτές τις συναλλαγές δεν έχουν ληφθεί υπόψη ομόλογα που έχουν εκδοθεί. Φαίνεται, ωστόσο, ότι τόση πολύ δράση η αγορά δεν έχει την απαραίτητη ικανότητα να διεκπεραιώσει. Επιμέρους, δεν υπάρχουν εξαιρέσεις που να αυτονομούνται από το κλίμα αδυναμίας και αυτό επίσης δεν δημιουργεί ένα θύλακα ενδιαφέροντος παρά τα καλά λόγια που συστηματικά διατυπώνονται σε αξιολογήσεις και αναλύσεις. Μάλιστα, η εικόνα αυτή τείνει να απαξιώσει τη σημασία των αναλύσεων, αφού τα αντανακλαστικά της Αγοράς δεν δείχνουν να ανταποκρίνονται -άμεσα- σε οποιαδήποτε θετική σύσταση.
Δεν είναι πρωτόγνωρο το φαινόμενο για το ΧΑ, η προηγούμενη δεκαετία είχε χαρακτηριστικές ανάλογες φάσεις αδράνειας, απλώς τώρα τα ποιοτικά και ποσοτικά δεδομένα των εταιρειών δικαιολογούν τα διαστήματα αυτά να είναι λιγότερα και πιο μαζεμένα.
Ίσως πάλι να είναι και η χρονική στιγμή που επιβάλει αναμονή στα «δυνατά» χέρια σε συνδυασμό με την ευαίσθητη περίοδο της έναρξης των αποτελεσμάτων που επιβάλλει αποχή αγορών από τους insiders και τις αγορές ιδίων μετοχών. Η όποια διαθέσιμη ρευστότητα πιθανότατα να αξιοποιηθεί προς το τέλος της χρονιάς για να βοηθήσει και τις αποδόσεις της διαχείρισης.
Όσο για τους μικροεπενδυτές, η ζωή έχει δείξει ότι πάντα δραστηριοποιούνται σε δεύτερο χρόνο, αναμένοντας την Αγορά να ξεκινήσει μπαίνοντας μετά το μέσον μιας κίνησης. Είμαστε επομένως στη φάση που κοιταζόμαστε μεταξύ μας, αναμένοντας τους… Βαρβάρους του Καβάφη να δώσουν τάση στην Αγορά. Με ή χωρίς λόγο, κάποια στιγμή θα ξαναβρούμε ρυθμό. Ένα είναι μόνο σίγουρο: Κακό χωρίο τα λίγα σπίτια…
