«Canadian leaders have shown no interest in dissolving their country» (Οι Καναδοί ηγέτες δεν έχουν δείξει κανένα ενδιαφέρον για τη διάλυση της χώρας τους), σημειώνει, ειρωνικά, η Washington Post στο ρεπορτάζ περί όσων είπε το πρωί της Τεετάρτης ο εκλεγείς πρόεδρος Τραμπ.
Ούτε οι Δανοί ενδιαφέρονται να παραδώσουν τη Γροιλανδία (για λόγους ασφαλείας των ΗΠΑ, είπε ο πρόεδρος…). Εξάλλου, οι Αμερικανοί έχουν μια μεγάλη βάση για τις ανάγκες των διαστημικών επιχειρήσεών τους μαζί με άλλες αμερικανικές και νατοϊκές εγκαταστάσεις.
Ούτε ο ανεξάρτητος Παναμάς επιθυμεί να «επιστρέψει» τη διώρυγα στα πορθμιακά συμφέροντα των ΗΠΑ. Θα συνεχίσει να το παλεύει με τα οικολογικά και άλλα ζητήματα της ιστορικά και εμπορικά πολύτιμης κατασκευής. (Με την ευκαιρία διαβάστε σχετικά το εξαιρετικό άρθρο του κ. Ατσαλάκη στο Liberal).
Ούτε όμως η Συρία είναι σίγουρο ότι θα θελήσει να μείνει υπό την μπότα του Ερντογάν, όταν (και αν) καταφέρει να εκφράσει κάποια άποψη επί του θέματος. Μέχρι τότε, έχει καιρό να μάθει ο Τραμπ ότι η ανάκτηση του οθωμανικού Λεβάντε μπορεί να περιμένει μέχρι να εξαντληθούν τα «χίλια χρόνια υπομονής των Τούρκων».
Ποιο είναι το θέμα, για εμάς και όσους ακόμη δεν έχουν χάσει τα απαραίτητα ίχνη λογικής που διέπει τις ισορροπίες του Κόσμου μετά τόσους πολέμους;
Ότι σε αυτήν εδώ τη γωνιά είμαστε εμείς, οι Έλληνες, οι πρώτοι που αμφισβητήσαμε το οθωμανικό καθεστώς. Ακούγοντας τον Τραμπ να δικαιολογεί την ιστορική βουλιμία του νεο-οθωμανού ηγέτη της γείτονος, αναρωτιέσαι τι μας περιμένει στα αμετακλήτως τέσσερα χρόνια θητείας του προέδρου.
Κατά πάσα πιθανότητα τίποτε δεν θα γίνει στην κατεύθυνση των οθωμανικών ονείρων και των ανοησιών Τραμπ. Υπάρχουν σοβαροί λόγοι γι αυτό.
Ο ένας και σπουδαίος λόγος ακόμη και στον ανιστόρητο μικρόκοσμο του Μαρ α Λάγκο είναι ότι εμείς δεν είμαστε καθόλου έτοιμοι να ικανοποιήσουμε τις νέο-οθωμανικές ονειρώξεις. Ούτε και κανείς άλλος στη Βαλκανική και ήδη Ευρωπαϊκή Χερσόνησο.
Ο άλλος και ακόμη σπουδαιότερος λόγος είναι ότι, ακόμη και εκεί στη μακρινή Φλόριντα, μάλλον γνωρίζουν (ίσως κιόλας να θαυμάζουν) ότι Έλληνες και Ρωμαίοι είχαν πιάσει στασίδι σε αυτή τη γωνιά της Γης πολύ πριν εμφανιστούν οι Σελτσούκοι. Ακόμη και το Χόλυγουντ το αφομοίωσε όταν έφτιαχνε τις ωραίες γάμπες του Αλέξανδρου και των άλλων παιδιών στο Troy. Άρα, ακόμη και με τη λογική Τραμπ, μπορούμε να αισθανόμαστε πιο ασφαλείς από τους Κούρδους ή τους άλλους Σύριους.
Πάλι καλά!
Όλα αυτά πάντως δείχνουν πόσο η σύγχρονη Διπλωματία είναι απαραίτητη, απαιτεί εθνική σύνεση, διεθνές κύρος των εκπροσώπων του Κράτους, Προεδρία της Δημοκρατίας και Πρωθυπουργός, αλλά και ζωηρό καλωσόρισμα της φιλενάδας Kimperly στην εν Αθήναις φρεσκαρισμένη Πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών.
