Στη Χαριλάου Τρικούπη εδρεύουν κατ’ εξοχήν εκείνοι που πιστεύουν ότι ο Κ. Μητσοτάκης - εφόσον το έχει αποφασίσει – έχει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και πολύ καλύτερες πιθανότητες να κάνει triple σκορ, από το να κερδίσει τις επόμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ, το οποίο μάλλον επιταχύνει παρά επιβραδύνει την εξομοίωσή του με το πολιτικό υπόδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί επομένως - και αυτό πράττει - να προτείνει ό,τι ακούγεται ευχάριστο και φιλολαϊκό, χωρίς να νοιάζεται και πολύ για τις δημοσιονομικές και άλλες ισορροπίες που είναι αναγκασμένη να τηρεί μια χώρα, η οποία έβγαλε με κόπους και βάσανα το κεφάλι από το νερό.
Εφόσον ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης έχει μπροστά του τουλάχιστον δυόμιση χρόνια για να δοκιμάσει ξανά την τύχη του στις εθνικές εκλογές αισθάνεται ελεύθερος να πειραματίζεται με ένα κράμα ανευθυνο-υπεύθυνης αντιπολίτευσης. Κραυγάζει η Χαριλάου Τρικούπη για το πόσο υπεύθυνη είναι η αντιπολίτευση που ασκεί και, ταυτόχρονα, προτείνει σωρεία πραγμάτων που αν ήταν στη θέση της κυβέρνησης, είναι βέβαιο ότι δεν θα έκανε. Σαν τον κ. Τσίπρα που φώναζε παραπλανητικά, «επίθεση» ενώ στην πραγματικότητα υποχωρούσε με δολιότητα, στις απαιτήσεις της Μέρκελ. Το πιθανότερο είναι, επίσης, ότι ο κ. Ανδρουλάκης, εάν αισθανόταν ότι αύριο μπορεί να γίνει η στραβή και να κληθεί να κυβερνήσει, ούτε μείωση στο ΦΠΑ - κόστους μερικών δισεκατομμυρίων - θα πρότεινε, ούτε έκτακτη φορολόγηση των τραπεζών, ούτε απόδοση βαρέων και ανθυγιεινών σε όλο το ΕΣΥ θα ζητούσε.
Η διαπίστωση ότι το ΠΑΣΟΚ το στενεύει περαιτέρω ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι ιδιαιτέρως δυσάρεστη για τους ανθρώπους που δεν ανήκουν στο κυβερνητικό στρατόπεδο, το οποίο έχει κάθε λόγο να επιχαίρει για τον «πράσινο ΣΥΡΙΖΑ» που ανέτειλε κατά τη δύση του κανονικού.
Ακόμη πιο δυσάρεστο είναι το γεγονός ότι τα στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη, δεν νιώθουν ως βαριά πολιτική κατηγορία τα περί «Συριζοποίησης», αλλά ως ένδειξη ότι κινούνται στη σωστή τροχιά και συντελούν στη δημιουργία και επανάληψη των συνθηκών αναταραχής και «ανατροπής», που οδήγησε τους κ. Τσίπρα - Καμμένο στην εξουσία.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης ακούει άνευ σχολίων τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, να επαναλαμβάνει την Κυριακή - σε συνέντευξη αλά Κασσελάκη σε πρωϊνάδικο του Μέγκα - την πρόταση να συγκροτήσουν από κοινού «συμβούλιο αντιπολίτευσης».
Με τη συμμετοχή όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ και της Πλεύσης Ελευθερίας, αλλά και της Νέας Αριστεράς και αν χρειαστεί και βουλευτών του κόμματος Κασσελάκη ή και όσων ανεξαρτητοποιήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το αντιπολιτευτικό κονκλάβιο, σύμφωνα με την πρόταση της κυρίας Κωνσταντοπούλου θα κατεβάζει προτάσεις στη Βουλή, για επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, μείωση του ΦΠΑ, βαρέα και ανθυγιεινά στους εργαζόμενους στο ΕΣΥ, κήρυξη όλου του έτους ως αντιπλημμυρική και αντιπυρική περίοδο, ώστε να προσληφθούν όλοι οι εποχικοί, φόρο στους πλούσιους, κλπ. Η κ.Κωνσταντοπούλου προτείνει μια προσομοίωση. Να δουν που μπορεί και πόσο μακριά μπορεί να τους πάει ένα τέτοιο άτυπο συνεταιριστικό όχημα. Μέχρι το 2027 που ο Μητσοτάκης λέει ότι θα είναι παρών και αγχώνει πολύ… κόσμο; Εντός και πέριξ της πολιτικής.
