Τέτοιες μέρες πριν από 6 χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας εμφανιζόταν να εγκαινιάζει μια στάση του Μετρό της Θεσσαλονίκης, με τα γνωστά πλέον σε όλους μας fake εκδοτήρια, τα οποία όπως αποδείχθηκε ήταν εκτυπώσεις εικόνων από εκδοτήρια πάνω σε μουσαμάδες. Οι υπουργοί του έβγαζαν χαρούμενοι φωτογραφίες σε ένα ακίνητο βαγόνι και ο ίδιος έσκυβε να δει στην άκρη του τούνελ, τον συρμό που δεν ερχόταν φυσικά.
Κραυγαλέο παράδειγμα πολιτικής εξαπάτησης, το οποίο βέβαια τώρα που το μετρό εγκαινιάσθηκε κανονικά, προκαλεί το γέλωτα όποτε το ανακαλούμε στη μνήμη μας. Τότε όμως τα πράγματα ήταν πιο σοβαρά όπως είχε αναφέρει και η Νέα Δημοκρατία, σε ανακοίνωση της για τα δήθεν εγκαίνια της ντροπής, που συνόψιζαν με τον καλύτερο τρόπο την τετραετία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μια τετραετία ψεμάτων, ανικανότητας και φτηνής προπαγάνδας.
Ωστόσο δεν είναι για γέλια, οι αναφορές της Άνγκελα Μέρκελ στα πολύκροτα απομνημονεύματά της, σχετικά με τον Αλέξη Τσίπρα. Πίσω από τη διατύπωση ότι «ο Τσίπρας μου εξήγησε πως ήταν σημαντικό να δείξει στους πολίτες με έναν πειστικό τρόπο ότι η νέα κυβέρνηση είχε εξαντλήσει κάθε περιθώριο προκειμένου να απαλλαγεί από τη μισητή τρόικα», κρύβεται η μεγαλύτερη πολιτική εξαπάτηση των τελευταίων ετών. Η οποία κόστισε ιδιαίτερα στη χώρα και τους πολίτες της.
Γίνεται φανερό σύμφωνα με τα λεγόμενα της πρώην καγκελαρίου, ότι ο Αλέξης Τσίπρας υποδυόταν τον αντιστασιακό απέναντι στην τρόικα, με απώτερο σκοπό να κοροϊδέψει τα κομματικά στελέχη, τους οπαδούς και τους ψηφοφόρους του Σύριζα. Με το πρώτο εξάμηνο του 2015 να είναι στη ουσία μια θεατρική παράσταση με πρωταγωνιστές τον Αλέξη Τσίπρα και τον Γιάννη Βαρουφάκη, με διαλόγους εμποτισμένους μέσα στην τοξικότητα, τον παραλογισμό, το μίσος και με μουσικό χαλί τα νταούλια και τις αντιευρωπαϊκές ιαχές.
Εάν τα πράγματα είναι όπως τα περιγράφει η Άνγκελα Μέρκελ, η περίφημη kolotoumba Τσίπρα, ήταν μια προσχεδιασμένη πολιτική εξαπάτηση. Οι δήθεν σκληρές διαπραγματεύσεις ήταν ένα ψέμα, που προσφέρονταν ως «άρτος και θέαμα» στα καφενόβια στελέχη του Σύριζα και στους αγανακτισμένους χορευτές της πλατείας Συντάγματος. Ο κόσμος του Σύριζα βίωνε μέσα το δικό του Κολοσσιαίο, τις αγωνιστικές παραισθήσεις, τις ιδεοληπτικές συγκρούσεις και τα επαναστατικά όνειρα, που ποθούσε τόσα χρόνια.
Και μπορεί τώρα τα υπολείμματα του ερειπωμένου Σύριζα, να ομιλούν περί δικαίωσης Τσίπρα, περί καλά προσχεδιασμένης στρατηγικής και περί τεραστίου πολιτικού κεφαλαίου στα πλαίσια του rebranding του Αλέξη Τσίπρα, ωστόσο τα σημάδια του πολιτικού καιροσκοπισμού στην ελληνική οικονομία και κοινωνία είναι ακόμα ορατά.
Πανηγυρίζει, λοιπόν, ο Σύριζα και μας καλεί να πειστούμε «οριστικά για το ποιος ήταν ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα στη σωτηρία της χώρας». Προσπαθεί ο Σύριζα να μας πείσει ότι οι ακραίες συμπεριφορές, τα σχέδια κατάληψης του Νομισματοκοπείου, το σχέδιο για την παραγωγή φαρμάκων από το στρατό, τα σενάρια της δραχμής, η αναζήτηση οικονομικής στήριξης από τη Μόσχα και την Τεχεράνη, οι ακατάληπτες συγκρουσιακές δηλώσεις σε αγγλικά που ντρόπιαζαν ακόμα και απόφοιτους δημοτικού σχολείου και το τοξικό μίσος που εμπότιζε κάθε πτυχή της πολιτικής ζωής, ήταν προσχεδιασμένα και καλοστημένα. Για ποιο λόγο; Για να χωνέψουν οι ψηφοφόροι του το ψέμα και να μεταβολίσουν την πολιτική αδυναμία και ανικανότητα του Αλέξη Τσίπρα να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα; Για να διαψευσθούν μέσω ομαλής προσγείωσης όλες οι εμμονές και οι ιδεοληψίες πάνω στις οποίες είχε δομηθεί το κυβερνητικό πρόγραμμα του Αλέξη Τσίπρα και το ρεσάλτο στην εξουσία;
Και εντάξει ο διαλυμένος Σύριζα για να παραμείνει όρθιος, προσπαθεί να δικαιολογήσει το «άδειασμα» που είχε προκαλέσει ο αρχηγός του, το 2015. Περιμένει ο Αλέξης Τσίπρας να υιοθετήσουμε κι εμείς το ίδιο παραμύθι;
Διότι εάν πράγματι η kolotoumba ήταν το αποτέλεσμα μια προσχεδιασμένης στρατηγικής όπως υποστηρίζει και η επίσημη εφημερίδα του Σύριζα η Αυγή, μήπως θα πρέπει ο στρατηγός Αλέξης Τσίπρας να στηθεί αντιμέτωπος με τον λογαριασμό που μας άφησε πεσκέσι; Να στηθεί απέναντι στα capital controls, στη διάλυση του τραπεζικού συστήματος, στο τρίτο αχρείαστο μνημόνιο, στην έκρηξη της ανεργίας, στο κλείσιμο εκατοντάδων επιχειρήσεων και στη διάλυση του κοινωνικού ιστού.
Η υπόθεση ότι η χώρα έπεσε θύμα των τακτικισμών ενός δημαγωγού και λαϊκιστή, του οποίου οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις ήταν επικίνδυνα περιορισμένες, δεν μπορεί να περάσει στο «ντούκου». Εάν η καταστροφή της χώρας συνετελέσθη λόγω της ανικανότητας, της ιδεοληψίας και των εμμονών του, είναι ένα θέμα. Εάν όμως η καταστροφή της χώρας ήταν αποτέλεσμα συνειδητών πολιτικών κινήσεων, τότε έχουμε τεράστιο πολιτικό θέμα. Και όχι για rebranding δεν πρέπει να μιλάμε, αλλά για πλήρη απαξίωση όλων των πολιτικών δυνάμεων προς το πρόσωπο του.
Με χρηματιστηριακούς όρους γίνεται φανερό, ότι ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος είχε σχεδιάσει από την πρώτη στιγμή με ακρίβεια τις κινήσεις του, που οδήγησαν το χρηματιστήριο στον πάτο και τα ομόλογα στο ουρανό, ήταν ο απόλυτος insider των αγορών. Δηλαδή, καθόριζε με τις δηλώσεις του και με τις τακτικές κινήσεις του τόσο την πορεία των μετοχών όσο και των ομολόγων, γνωρίζοντας ότι στο τέλος θα το γυρίσει το τιμόνι και ότι το πρόσκαιρο χάος αποτελούσε το προπέτασμα καπνού για τους οπαδούς του. Εάν ήμασταν σε μια άλλη χώρα, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ένα οικονομικό σκάνδαλο επικών διαστάσεων. Για το οποίο κάποιος θα πλήρωνε. Με το παλαιό ή το νέο brand.
