Την ακύρωση της Πασχαλινής συναυλίας που ήταν προγραμματισμένη για τις 29 Απριλίου, εισηγήθηκε ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Χάρης Δούκας στο ΔΣ του ΟΠΑΝΔΑ. Στη συναυλία, που είχε εγκριθεί εδώ και περίπου ένα χρόνο με απόφαση της προηγούμενης διοίκησης, θα ερμηνεύονταν από τη Συμφωνική Ορχήστρα και τη Χορωδία του Δήμου Αθηναίων, έργα λατρευτικής μουσικής, τιμώντας την προτεσταντική, την ορθόδοξη και την καθολική εκκλησιαστική παράδοση.
Μεταξύ αυτών τον μνημειώδη ψαλμό 114 του Felix Mendelssohn, «Όταν το Ισραήλ έφυγε από την Αίγυπτο» και την εισαγωγή του έργου «Το Μεγάλο Ρωσικό Πάσχα», του Nikolai Rimsky-Korsakov. Στη συναυλία θα συμμετείχαν η σοπράνο Βασιλική Καραγιάννη και ο βαρύτονος Γιάννης Σελητσανιώτης, ενώ τη μουσική διεύθυνση θα είχε ο διεθνούς φήμης Ισραηλινός μαέστρος Yuval Zorn.
Η συναυλία τελούσε υπό την αιγίδα της Πρεσβείας του Ισραήλ στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Δημάρχου: «Συνεκτιμώντας τις δραματικές εξελίξεις στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, την απόφαση του Σωματείου Εργαζομένων Μουσικών του Δήμου («σε περίπτωση τέλεσης της συναυλίας, οι συνθήκες ίσως δεν θα είναι ασφαλείς τόσο για τους συντελεστές, όσο και για το κοινό») και τις ανησυχίες που διατυπώθηκαν στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, κρίνεται ότι η συναυλία των μουσικών συνόλων του ΟΠΑΝΔA πρέπει να αναβληθεί για λόγους ασφαλείας».
Οι πληροφορίες λένε ότι ο κ. Δήμαρχος δέχθηκε πιέσεις από συγκεκριμένες κατευθύνσεις μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο, να ματαιώσει τη συναυλία. Η ίδια η ανακοίνωσή του, μιλάει για «ανησυχίες» που διατυπώθηκαν. Για θέματα μόνον ασφαλείας άραγε; ή μήπως επειδή αυτή θα γινόταν υπό την αιγίδα της Πρεσβείας του Ισραήλ; Και επομένως θα μπορούσαν να υπάρξουν θέματα ασφαλείας από κάποιους που θα ήταν αντίθετοι σε μια πολιτιστική σύμπραξη του Δήμου με το Κράτος του Ισραήλ;
Ο κ. Δήμαρχος, δηλαδή, δέχεται ουσιαστικά ένα από τα εξής δύο: ή ότι δεν είναι ικανός ο Δήμος (με τη συνεργασία με την Αστυνομία) να προστατεύσει μια πολιτιστική εκδήλωση υψηλού επιπέδου και την ακυρώνει, ή ότι παρασύρεται στην ακύρωσή της από πιέσεις πολιτικού περιεχομένου από όσους αντιδρούσαν στη συναυλία λόγω της συμμετοχής σε αυτή του Κράτους του Ισραήλ. Και τα δύο ενδεχόμενα, δεν τιμούν ούτε τον ίδιο ούτε την Αθήνα.
Δείγμα γραφής, βέβαια, έδωσε από την πρώτη κιόλας ημέρα της δημαρχίας του, με την ανοχή που επέδειξε κατά την Πρωτοχρονιάτικη γιορτή στο Σύνταγμα στις Παλαιστινιακές σημαίες και το γεγονός ότι δεν ζήτησε καν την απομάκρυνσή τους.
Με την ακύρωση της συναυλίας, ο κ. Δήμαρχος δίνει ένα ακόμα στίγμα της αντι-Ισραηλινής του συμπεριφοράς και της μονομέρειας με την οποία επιλέγει να πολιτεύεται ως ο πρώτος δημότης σε μια πόλη που οι Ισραηλινές επενδύσεις και οι Ισραηλινοί επισκέπτες της ξεπερνούν αναλογικά κατά πολύ τα αντίστοιχα μεγέθη από κάθε άλλη χώρα. Ορθώνει ένα τείχος στη σχέση της Αθήνας με το Ισραήλ, αποθαρρύνει τις μεταξύ τους δημιουργικές συνεργασίες ξεκινώντας από τον πολιτισμό και μάλιστα για μια εκδήλωση με αφορμή τη γιορτή της αγάπης. Ο κ. Δήμαρχος κάνει ουσιαστικό βήμα ένταξης της Αθήνας στο κίνημα BDS (Boycott – Divestment – Sanctions) που είναι πυλώνας δαιμονοποίησης και απο-νομιμοποίησης του Ισραήλ.
Κρίμα Κε. Δήμαρχε. Πραγματικά κρίμα.
*Ο Μίνος Μωυσής είναι τ. Πρόεδρος Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών
