Υπάρχουν δύο ΠΑΣΟΚ. Το «ΠΑΣΟΚ Επαρχίας» είναι αυτό που διατήρησε ως κοινοβουλευτική δύναμη το πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα. Εκείνο τον καιρό που φυσούσαν οι άγριοι αέρηδες της καθολικής ενοχοποίησής του για όλα τα στραβά του τόπου. Στόχος η εξάλειψή του από την κεντρική πολιτική σκηνή και η αντικατάστασή του από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Φαίνεται, όμως, ότι «το ΠΑΣΟΚ επαρχίας» έχει παραμείνει με συναισθηματική προσήλωση στο παλαιό ΠΑΣΟΚ που ήξερε, στον καιρό της αντιδεξιάς ρητορείας, όπου ο διαχωρισμοί ήταν εύκολοι και ευκρινείς. Δημοκρατική παράταξη έναντι Δεξιάς.
Γι’ αυτό και έδωσε την πρωτοκαθεδρία στον Ανδρουλάκη, με τη συνδρομή βεβαίως του κομματικού μηχανισμού, τον οποίο ο Ανδρουλάκης μπορεί να κατευθύνει.
Η πάγκοινη διαπίστωση ότι ο Ανδρουλάκης δεν εκτινάσσει το ΠΑΣΟΚ, άρα η κατάκτηση της εξουσίας παραμένει Σισύφεια προοπτική, δεν τους αποθάρρυνε. Ψήφισαν το πρόσωπο που εκφράζει το προφίλ του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ (Ανδρουλάκης), και εκείνο που αναβίωσε την παρωχημένη αντιδεξιά ρητορεία με εσάνς τσιπρικής αντικαπιταλιστικής υποσχεσιολογίας - θα τα πάρει από τους πλούσιους (Δούκας). ΠΑΣΟΚ των 70s και ΣΥΡΙΖΑ του 2014.
Αντιθέτως, το «ΠΑΣΟΚ Αθήνας» έχει διαφορετική θεώρηση. Αποκομμένο από τη στενή σύνδεση με τα ομοειδή κοινωνικά δίκτυα, όπως και από τη στενή σύνδεση με τους εξασθενημένους κομματικούς αρμούς, και όντας πιο ανοιχτό στους προβληματισμούς των «μοντέρνων καιρών» που κόμιζαν οι Π. Γερουλάνος και Α. Διαμαντοπούλου, τους ανέδειξε στην πρώτη και δεύτερη θέση.
Ο γύρος της δεύτερης Κυριακής, αφού έτσι αποφάσισε το κομματικό σώμα (και κάποιοι σκόπιμοι ξενόφερτοι), θα διεξαχθεί μεταξύ ενός αρχηγού που εκκολάφτηκε πολιτικά στους διαδρόμους και τους ορίζοντες της κομματικής στενότητας. Και ακόμη χειρότερα, ενός δημάρχου που αποδοκιμάστηκε ηχηρά από το εκλογικό σώμα, το ίδιο σώμα που τον ανέδειξε στη θέση του δημάρχου!
Τρίτος στην Α’ Αθήνας, τέταρτος στο λεκανοπέδιο ο νικητής του Μπακογιάννη!
Από αυτές τις ηλεκτρονικές σελίδες, για λόγους δεοντολογίας, ο γράφων δεν είχε ταχθεί υπέρ ή κατά, κάποιου εκ των υπολοίπων πέντε υποψηφίων. Εξαίρεση φυσικά ήταν ο Χάρης Δούκας. Και ήταν γιατί ως οπαδοί της κοινής λογικής, καταδικάσαμε τον ναρκισσιστικό βοναπαρτισμό που διείπε την υποψηφιότητά του.
Σε μια επιβαρυμένη προβληματική πρωτεύουσα, στης οποίας τη λύση των προβλημάτων θα έπρεπε να δοθεί ψυχή τε και σώματι (και εφόσον τα αντιμετώπιζε εναργώς, τότε να διεκδικήσει με περγαμηνές την αρχηγία του κόμματος), η συγκυριακή νίκη στον δήμο τον οδήγησε σε υπερεκτίμηση του πολιτικού του όγκου.
Όμως, δεν είμαστε μόνο εμείς, που επειδή «μας βάζει ο Μητσοτάκης γιατί τον φοβάται», είδαμε αρνητικά την υποψηφιότητά του. Το ίδιο είδε και το εκλογικό σώμα του ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα και στο λεκανοπέδιο, που δια της ψήφου του επεσήμανε το άτοπον της υποψηφιότητας.
Ο ίδιος συνεχίζει να χρησιμοποιεί τον λαϊκισμό, χρησιμοποιώντας τον ως όχημα που θα τον οδηγήσει στη νίκη. Πέρασε απαρατήρητο (και από εμάς), μέσα στην προεκλογική φούρια μια απόφασή του που έγινε γνωστή κατά τη συνέντευξή του την Πέμπτη στο ράδιο Sfera και τον Γρηγόρη Αρναούτογλου.
Ανακοίνωσε την πρόθεσή του να δημιουργηθεί ένα… άγαλμα οδοκαθαρίστριας σε κεντρικό, εμβληματικό σημείο της πρωτεύουσας, για «να λάβουν οι οδοκαθαριστές και οι οδοκαθαρίστριες την αναγνώριση που τους αξίζει»!
Ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαζε τη Χαρούλα Αλεξίου να τραγουδάει με κόκκινα γάντια καθαρίστριας στον καιρό των αντιμνημονιακών συναυλιών, ο Δούκας θα τους στήσει άγαλμα. Και όποιος το θεωρήσει ως κίνηση ακραίου έως γελοίου λαϊκισμού, θα χαρακτηριστεί ελιτιστής, σνομπ και άπονος νεοφιλελές, που από την καλοβαλμένη θέση του περιφρονεί τους επαγγελματίες ενός από τα σκληρότερα και ανθυγιεινότερα επαγγέλματα.
Το ότι θα μπορούσε να αναζητήσει τρόπους να ελαφρυνθεί ο κάματος των οδοκαθαριστών, δεν τον απασχολεί. Άλλωστε δεν θέλει τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, έστω και πρόσκαιρα, ώσπου να αυξηθούν οι προσλήψεις. Βλέπετε, η επίλυση των προβλημάτων δεν έχει τη λαμπρότητα ενός αγάλματος.
Πάλι ο ίδιος χθες, αναφερόμενος στο αποτέλεσμα των εσωκομματικών, δήλωσε ότι «Το μήνυμα της κάλπης είναι καθαρό: Το 70% (σ.σ. που δεν ψήφισε Ανδρουλάκη) ζητάει αλλαγή ηγεσίας. Σας καλώ για τη μεγάλη υπέρβαση, να αλλάξουμε το ΠΑΣΟΚ για να αλλάξουμε τη χώρα».
Μα αν ακολουθήσουμε τη δική του λογική, και το 80% που δεν ψήφισε τον ίδιο, δεν τον θέλει ως αρχηγό! Όσο για τη χώρα που θα αλλάξει, θα ήταν πιο πειστικός αν πρώτα άλλαζε τον δήμο.
