Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Έχει κατακτήσει τις τελευταίες εξήντα μέρες πολλές νίκες τακτικού χαρακτήρα. Έχει κερδίσει πολλές μικρές αλλά σημαντικές μάχες και ετοιμάζεται τώρα να μπει στον «πόλεμο» της εθνικής κάλπης και να βγει νικητής. Μία νίκη, η οποία μέχρι και πριν από μερικούς μήνες φάνταζε μάλλον εξαιρετικά δύσκολη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακολουθώντας μία κατά γενική ομολογία αντισυμβατική προεκλογική καμπάνια τόσο για την ευρωπαϊκή όσο και για την εθνική κάλπη, εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, έπιασε τον παλμό της κοινωνίας και αυτή την στιγμή εισέρχεται στην τελική ευθεία πριν από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου από τη θέση του οδηγού.
Τυχαίο ; Προφανώς και όχι , μια και στην πολιτική τίποτα δεν γίνεται μόνο εξαιτίας μιας κάποιας συγκυρίας. Με ήπιους τόνους, χωρίς διχαστικά διλήμματα και κούφιες υποσχέσεις ο κ.Μητσοτάκης εννιά μέρες πριν από την προσφυγή στην λαική ετυμηγορία , μοιάζει να έχει αποκτήσει τον λεγόμενο αέρα του νικητή, τον οποίο και θέλει να αποτυπώσει στην κάλπη.
Η τελική αντεπίθεση όμως για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με στόχο τις εθνικές εκλογές, άρχισε όταν έδωσε πολιτικό χαρακτήρα στις ευρωπαϊκές και περιφερειακές εκλογές, μιλώντας για πολιτική μάχη και καθιστώντας τις ορόσημο για την πολιτική αλλαγή που είχε ανάγκη η χώρα.
Στόχος του ήταν να έρθει στο προσκήνιο η δυσαρέσκεια σε βάρος της κυβέρνησης η οποία αποτυπωνόταν σε μια σειρά από μετρήσεις και δεν είχε εκφραστεί τα τελευταία 4 χρόνια. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δε δίστασε να πάρει μία εξαιρετικά ριψοκίνδυνη απόφαση. Αν και ήξερε ότι η χαλαρότητα της ψήφου που παραδοσιακά εκφραζόταν στην ευρωπαϊκή κάλπη αποτελούσε κίνδυνο και για το κόμμα του, εκείνος επέλεξε συνειδητά να της δώσει έντονο πολιτικό χρώμα.
Την ίδια ώρα ο κ. Τσίπρας με συνεχείς αλλαγές στρατηγικής έδειχνε σημάδια έλλειψης πολιτικού προσανατολισμού. Με άλλα λόγια σύρθηκε στη στρατηγική της ΝΔ, δέχθηκε τον πολιτικό χαρακτήρα της μάχης των ευρωεκλογών και γιαυτό ήταν πολύ δύσκολο να μην υποστεί και τις συνέπειες της πρωτοφανούς ήττας, εξαναγκαζόμενος το ίδιο βράδυ να προκηρύξει εθνικές εκλογές.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ξεκάθαρος από την αρχή. Στόχευσε με τον πολιτικό του λόγο στο μέλλον και αντιμετώπισε συνειδητά τον Αλέξη Τσίπρα ως απερχόμενο. Οι επιλογές, ο λόγος, οι δημόσιες παρεμβάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, ήταν αποκλειστικά προσανατολισμένες στην επόμενη μέρα. Η κριτική του στο ΣΥΡΙΖΑ ήταν περιορισμένη και στοχευμένη μόνον σε ζητήματα που δεν μπορούσαν να μην απαντηθούν.
Στο σημείο αυτό ήρθε η πλέον σημαντική επιλογή για την εξέλιξη των πραγμάτων. Η ευρεία νίκη της ΝΔ στις ευρωπαϊκές και περιφερειακές κάλπες δεν αντιμετωπίστηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη με θριαμβολογίες και με εκδηλώσεις ρεβανσισμού. Αντίθετα ο πρόεδρος της με χαμηλούς τόνους, χαρακτήρισε την επικράτηση της 26ης Μαίου, ως “το πρώτο βήμα” για την πολιτική αλλαγή. Ακολούθως προέτρεψε όλα τα στελέχη του να έχουν το κεφάλι χαμηλά , στέλνοντας τα κατάλληλα μηνύματα εκεί που χρειαζόταν.
Μέρα με την μέρα πλέον έχοντας προσωπική επαφή με τους πολίτες σε όλη την χώρα επιδιώκει να επικοινωνήσει το πρόγραμμα του κομματός του , το οποίο και θεωρεί πυξίδα για την νίκη στις επερχόμενες εκλογές. Συνεχώς κερδίζει ακροατές ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης και αυτό που απομένει είναι να εκφραστεί στην κάλπη της 7ης Ιουλίου, η αίσθηση που μοιάζει να έχει διαμορφωθεί στην κοινωνία. Η αίσθηση της νίκης...
