Ο σεβασμός στον δημόσιο χώρο δεν συγκαταλέγεται στα προτερήματά μας. Μαθαίνουμε από νέοι να μην τον υπολογίζουμε. Αρκεί μία βόλτα, όχι στα «ζωηρά» Εξάρχεια, αλλά στον πολυσύχναστο δρόμο της Πανεπιστημίου και μάλιστα, στο πιο εμβληματικό της σημείο. Στον περιβάλλοντα χώρο της «Αθηναϊκής Τριλογίας» άστεγοι κοιμούνται στην ποδιά των αγαλμάτων, λαμαρίνες καλύπτουν την Ακαδημία, συνθήματα γράφονται ανέτως με σπρέι. Καμία πρόνοια ούτε για τους ανθρώπους, ούτε για την εικόνα της πόλης.
Την πιο θλιβερή εικόνα παρουσιάζει ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’, ακριβώς έξω από την Πρυτανεία. Το «μαρτύριο» του ιεράρχη δεν τελείωσε με τον ακρωτηριασμό του. Αφού έσπασαν το χέρι του για να αποσπάσουν τη μεταλλική ποιμαντορική ράβδο, μετά από μήνες πέρασαν στον ανδριάντα και μια κόκκινη μπογιά. Τι κι αν αρθρογράφησαν η Μαριλένα Κασιμάτη, ο Ηλίας Κανέλλης και ο Δημήτρης Παυλόπουλος; (ο τελευταίος συνεχίζει ακόμη με αιχμηρές αναρτήσεις στο FaceBook). Κανενός τ’ αφτί δεν ιδρώνει!
@Γιώργος Μυλωνάς
Τον μαρμάρινο ανδριάντα, έργο του Τηνιακού γλύπτη Γεώργιου Φυτάλη, ανέθεσε το Πανεπιστήμιο στον Πραξιτέλη Τζανουλίνο να «θεραπεύσει». Ο γλύπτης έχει αποκαταστήσει μερικά από τα βαριά περιστατικά βανδαλισμών, όπως το αποκεφαλισμένο άγαλμα της Κυβέλης που φιλοτέχνησε η Ναταλία Μελά. Δεν γνωρίζουμε τους λόγους που έχει καθυστερήσει, ωστόσο η εικόνα έξω από την πύλη της Πρυτανείας έχει πια χρονίσει. Το βεβηλωμένο άγαλμα θα μπορούσε με κάποιον τρόπο να καλυφθεί, έστω να καθαριστεί από την μπογιά ώστε να μην είναι ορατή από απόσταση. Δεν είναι πολλά τα σημεία που χαίρεσαι να περπατάς στην πρωτεύουσα κι ας παραμυθιαζόμαστε με το «νέο Βερολίνο». Και δεν είναι μόνο το βλέμμα μας που συνηθίζει στην εγκατάλειψη.
@Γιώργος Μυλωνάς
Πέρυσι ο Νίκος Βατόπουλος προσπαθούσε να μας αφυπνίσει συμπεραίνοντας πως η Αθήνα «δεν μπορεί να ενθαρρύνει τη διασπορά της δημόσιας τέχνης. Δεν μπορεί να τοποθετήσει νέα έργα δημιουργών, δεν μπορεί να αξιοποιήσει έργα τέχνης σε αποθήκες μουσείων. Δεν μπορεί να προσκαλέσει νέους γλύπτες να συνομιλήσουν με την πόλη» (Καθημερινή, «Η δημόσια τέχνη», 24.2.23).
Θα προχωρούσα ένα βήμα παραπέρα. Ζητάμε την επιστροφή των γλυπτών, αλλά θα πρέπει να αναρωτηθούμε. Ποια είναι η δική μας σχέση με τη δημόσια τέχνη; Υποτίθεται πως έχουμε προνομιακή σχέση με την αρχαιότητα, ζούμε ανάμεσα σε γλυπτά στον Κεραμεικό, την Αρχαία Αγορά κι αλλού. Κι ωστόσο η πλειοψηφία του κόσμου διακατέχεται από μιαν απάθεια έναντι της κτηνωδίας (αφήνω τον δισταγμό της πολιτείας να αντιμετωπίσει τους βάνδαλους). Δεν πέρασαν ούτε δέκα χρόνια από τότε που η Alpha Bank ανέλαβε τη γενναία χρηματοδότηση στην αποκατάσταση αγαλμάτων, στηλών και προτομών καθώς και δύο σιντριβανιών στα Προπύλαια. Γιατί, λοιπόν, δεν έγινε πρόβλεψη ώστε να μην επιστρέψουμε στην ίδια μιζέρια;
@Γιώργος Μυλωνάς
Όταν το πρώτο πανεπιστήμιο της χώρας αδιαφορεί για τη δημόσια εικόνα του, πώς περιμένουμε από τους πολίτες να ενδιαφερθούν για την πόλη τους; Ένα πανεπιστήμιο δεν διδάσκει μόνο στο αμφιθέατρο. Διδάσκει και έξω, στους διαδρόμους και στις τουαλέτες του. Και βεβαίως διδάσκει στο κεντρικό του κτίριο, εκεί όπου στεγάζεται ο «Παρθενώνας» της σύγχρονης Ελλάδας.
@Γιώργος Μυλωνάς
Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από κινητό την Παρασκευή 2 Αυγούστου, στις 07.30 π.μ. Εκτός κι αν τον Αύγουστο ισχύουν «τα μπάνια του λαού» οπότε αδίκως γκρινιάζουμε.
