Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ πριν από λίγο ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών Τόνι Μπλίνκεν δήλωσε πως βρίσκεται εκεί για να αποτρέψει τον πόλεμο, όχι για να τον προκαλέσει. Ειλικρινά πιστεύω ότι όλοι επιθυμούν, ότι κι εκείνος. Απλώς ο τρόπος για να το καταφέρει κάποιος, τα μέσα που μετέρχεται και οι επιδιώξεις του καθενός, έως ότου η τάξη αποκατασταθεί είναι πολύ διαφορετικά.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν έχει λογική μία σύρραξη στην Ουκρανία. Δεν αναφέρομαι καν σε σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Δύσης αλλά ακόμη και σε μία μεγάλης κλίμακας σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.
Ούτε έχει λογική να δούμε από τη μεριά της Μόσχας μία επίθεση, που θα περιλαμβάνει όλη την Ουκρανία, την κατάληψη του Κιέβου όπως σήμερα διέρρευσαν εκ νέου οι Αμερικανοί. Ότι δηλαδή θα στηθεί μια «false flag» επιχείρηση προβοκάτσιας, με χρήση χημικών, ή ότι μία εισβολή που θα περιλαμβάνει το Κίεβο θα ξεκινήσει με μία διακοπή τηλεπικοινωνιών και κυβερνοεπιθέσεις.
Δεν θα μου προκαλούσε εντύπωση αν οι Αμερικανοί έχουν επιλέξει να εκτεθούν ώστε να «κάψουν» όλα τα πιθανά σενάρια/εκδοχές της ρωσικής επέμβασης. Γιατί ακούγοντας τον Μπλίνκεν σήμερα στον ΟΗΕ, φαίνεται όπως η Ουάσιγκτον κινείται στα τυφλά και έχει ανασύρει από το συρτάρι το εγχειρίδιο όλων των πιθανών και απίθανων προσχημάτων που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει/κατασκευάσει η Μόσχα. Στο τέλος της μέρας, αν όλα πάνε καλά, οι Αμερικάνοι θα ισχυριστούν ότι απέτρεψαν έναν πόλεμο και τη δημιουργία τετελεσμένων στην Ουκρανία.
Οι Ρώσοι από την πλευρά τους χλευάζουν την αμερικανική αναξιοπιστία αλλά κι αυτοί καταλαβαίνουν ποια είναι τα όρια τους, δηλαδή ότι ακόμα κι αν ψάχνουν για μια νομιμοποιητική βάση, έστω κι ασθενή, για μία επέμβαση, μία πρόφαση δεν θα παράξει περισσότερα θετικά αποτελέσματα για εκείνους, απ’ ότι η σημερινή κατάσταση. Είτε κάποιος αγοράσει την μπλόφα τους, είτε όχι, η απειλή της επέμβασης είναι πιο ευμενής για τα ρωσικά συμφέροντα παρά η ίδια η επέμβαση.
Διότι αν αυτή τη στιγμή η Ρωσία μπορεί να ισχυρίζεται ότι η Δύση αδυνατεί να αναπτύξει ένα αρραγές μέτωπο έναντι της (βλ. δηλώσεις Τσέχων, επίσκεψη Όρμπαν στη Μόσχα, δισταγμό Σόλτς), ότι η ίδια έχει υποσκάψει την οικονομία και τη σταθερότητα της Ουκρανίας, ότι έχει προκαλέσει και έχει φέρει στα μέτρα της τη συζήτηση για το ζήτημα, ορίζοντας αυτή την ατζέντα και αναγκάζοντας τους Δυτικούς να τη λάβουν (επιτέλους) σοβαρά υπόψη, σε περίπτωση επέμβασης θα εξαϋλωθούν όλα τα προαναφερθέντα. Διότι είναι υποψιασμένοι όλοι πως η Ρωσία ψάχνει κάποια πρόφαση κι άρα έχει απολέσει το στοιχείο του αιφνιδιασμού, όπως συνέβη στην Κριμαία και στη Γεωργία. Το έχουν φροντίσει αυτό οι Αμερικανοί και οι Ουκρανοί.
Εξάλλου, οι συγκρούσεις άλλωστε στην ανατολική Ουκρανία μαίνονται εδώ και οχτώ χρόνια. Απλώς τώρα δίνουμε μία άλλη έννοια και σημασία στις συγκρούσεις, ακριβώς διότι γίνονται σε μια πολύ ευαίσθητη χρονικά και ρευστή περίοδο. Στις συγκρούσεις αυτές είναι μαθημένοι και οι μεν και οι δε. Τώρα αν εκμεταλλευτεί κάποιος, μία τέτοια σύγκρουση είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά, μένει να διαπιστωθεί.
Ανεξάρτητα από το ποιος μπορεί να καταγράφει στην παρούσα φάση κέρδη ή ζημιές, παρατηρούμε πως όλοι οι εμπλεκόμενοι βρίσκονται σε κατάσταση εγκλωβισμού. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουν όλοι, ειδικά τα πιο ισχυρά μέρη, εν προκειμένω οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία, ότι πρέπει να διατηρήσουν ανοιχτή μία (δι)έξοδο για την άλλη πλευρά ως οδό διαφυγής, ώστε να μπορεί να αναδιπλωθεί και να σώσει τα προσχήματα.
