Ακόμα τούτη την άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες…
Όταν ήμουν νεοσύλλεκτος στην Τρίπολη, ένας φαντάρος απ’ τον θάλαμο παράτησε ένα μεσημέρι πάνω στα σεντόνια του κρεβατιού μου την βρώμικη καραβάνα του, από την οποία ξεχείλιζαν λάδια, χοντρά μακαρόνια και τριμμένα τυριά. Κι όταν εγώ έβαλα τις φωνές, με κοίταξε μ’ ένα μείγμα οργής και περιφρόνησης: «Εντάξει ρε γύφτο!» μου πέταξε και πήρε την λερή καραβάνα απ’ το κρεβάτι.